آنْدْرِه مالْرو(André Malraux)، نویسنده معروف فرانسوی، در سوم نوامبر سال 1901میلادی در پاریس به دنیا آمد. وی در ابتدا به علت علاقه به باستان شناسی و هنرهای قدیمی به تحصیل در این رشته پرداخت و آن گاه زبان سانسکریت را فرا گرفت. آندره مالرو در جوانی پس از مطالعه کاملی که در زبان مردم هندوچین کرد به آن سرزمین که تحت سلطه فرانسه بود عزیمت نمود. در ابتدا تصور می شد که این سفرتنها یک سفر تفریحی است اما مالرو در هند و چین وارد فعالیت های سیاسی شد و علیه سلطه استعماری فرانسه دست به کار گردید. وی پس از بازگشت به فرانسه، کتابی درباره مبارزات مردم جنوب شرقی آسیا علیه استعمار تحت عنوان سرنوشت بشر نگاشت و با انتشار این کتاب در ردیف معروف ترین نویسندگان ادبی جهان قرار گرفت. با این اثر که جزو شاه کارهای مالرو به حساب می آید، آندره مالرو به دریافت جوایز معتبر فرانسه نائل آمد و کتابش به اکثر زبان های زنده دنیا ترجمه شد. آندره مالرو قبل از جنگ جهانی دوم، در حمایت از جمهوری خواهان اسپانیا راهی این کشور شد و به مبارزه بر ضد سلطنت طلبان پرداخت. او هم چنین در جریان جنگ جهانی دوم، دو بار توسط آلمانی ها اسیر شد که از زندان فرار کرد. مالرو پس از جنگ به عنوان وزیر فرهنگ فرانسه برگزیده شد و انجمن جهانی نویسندگان مدافع فرهنگ را بنیاد نهاد. او در بعضی کتاب های خود به تشریح عقاید مخصوص خویش راجع به سیاست پرداخته و علیه مرگ و خون ریزی، مبارزه سختی نموده است. آندره مالرو در سال 1953میلادی، رمان فریادهای سکوت را انتشار داد که برخی آن را ماندگارترین اثر او می دانند. وی در این اثر بر پایه تحقیق و بررسی که پیش از آن با نام روان شناسی هنر انجام داده، تاریخ مصوّری از آدمی و توان هنریش از خط کشی های دوران نوسنگی بر غارها، تا آسمان خراش های شگفت آور جهان امروز به دست داده است. مالرو در این کتاب، می فهماند که هنر، یکسره شورش و اعتراض علیه خاموشی است و علمی است طغیان گرانه در برابر مرگ و از میان رفتن غم انگیز آدمی. از نظر مالرو، سرگذشت هنر، سرگذشت آدمی است. آندره مالْرو از چهره های استثنایی و از مردان بزرگ عصر ماست. وی در عین حال، داستان نویس، هنرشناس، انسان دوست، مبارز و میهن پرست بود. به فرهنگ فرانسه خدمت بسیار کرد و مدت پنجاه سال در دل همه وقایع و تحولات اروپا جای گرفته است. اصول عقیده او بر آزادی بشر استوار است، آزادیی که در برابر شکل های گوناگون تقدیر، گاه به صورت انقلاب ظاهر می شود و گاه به صورت فرهنگ مشترک. در نظر مالرو، برادری و یگانگی معنوی، پادزهری است برای درمان تنهایی احتضارآمیز بشر. مالرو در برابر پوچی زندگی، نا امیدی توام با خوشبینی دارد و این حال را، انسانیت غم انگیز می خواند. داستان های مالرو، پرده نقاشی وسیعی است که در آن، اشخاص تلاش می کنند تا به رؤیاهای خود تحقق بخشند. از آندره مالرو آثار متعدد دیگری بر جای مانده که راه سلطنتی، وسوسه غرب، فاتحان، امید، روزهای خشم و امید بشر از آن جمله است. آندره مالرو سرانجام در 23 نوامبر سال 1976میلادی به دلیل ابتلا به نوعی بیماری ریوی در 75 سالگی درگذشت.
