آیت الله العظمی میرزا ابوالقاسم کبیر قمی در سال 1262 هجری شمسی (1280 ه.ق) متولد گردید و پس از طی مقدمات و سطوح در قم، از وجود آیات عظام: میرزا خلیل تهرانی نجفی، آخوند ملامحمدکاظم خراسانی و سیدمحمدکاظم یزدی در نجف و میرزا محمدحسن آشتیانی در تهران بهره های وافر یافت. آیت الله قمی پس از آن، از نظر علمی در مرتبه ای قرار گرفت که برخی وی را بر آیت الله العظمی حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم ترجیح می دادند. با این حال ایشان فداکاری عجیبی نسبت به آیت الله حائری از خود نشان می داد، به گونه ای که می فرمود: نظر به منزل ایشان ثواب دارد.
شخصیت های برجسته ای همچون آیات عظام: امام خمینی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، آخوند ملا علی همدانی، سیدمصطفی صفایی خوانساری و ده ها عالم فاضل دیگر از جمله شاگردان ایشان می باشند. آیت الله کبیر قمی سرانجام در سوم مهر 1313 ه.ش برابر با پانزدهم جمادی الثانی 1353 ه.ق در 73 سالگی به سوی حق شتافت و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه(سلام الله علیها) مدفون گردید.
