عشق به امام حسین(علیه السلام) حد و مرزی ندارد. زیرا که سالار شهیدان با ظلم ستیزی خود، درس آزادگی به همه بشریت آموخت. آنتوان بارا یکی از مسیحیان سوری الاصل ساکن کویت است که ارادتی خاص به سیدالشهداء(علیه السلام) دارد. او در مورد عشق خود به سالار شهیدان می گوید: «من نه فقط در زمانی که تحقیق می کنم بلکه حتی زمانی که سخنرانی هم می کنم برای امام حسین(علیه السلام) گریه می کنم. انسان نمی تواند زمانی که حادثه علی اصغر(علیه السلام) و تیری که از سوی حرمله به سوی او روانه شد را بشنود یا از آن حرف بزند اما گریه اش نگیرد.»[1]
قرآن در مورد مسحیان نرمخو و متمایل به مسلمانان می فرماید: «وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ قالُوا إِنَّا نَصارى ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسينَ وَ رُهْباناً وَ أَنَّهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ؛ و بامحبت تر از همه كس به اهل ايمان آنان هستند كه گويند: ما نصرانى هستيم. اين(دوستى نصارى نسبت به مسلمين) بدين سبب است كه برخى از آنها دانشمند و پارسا هستند و تكبر و گردنكشى(بر حكم خدا) نمى كنند.»[2]
برخی در این میان ممکن است درباره اینگونه اشخاص(آنتوان بارا و امثال او)، افراط و تفریط کنند. برخی محبت او را به امام حسین(علیه السلام) به بهانه اینکه شیعه نیست، به حاشیه می برند و برخی دیگر، چنان از این افراد دفاع می کنند که گویا مسیحی بودن آنها هیچ گونه مشکلی ندارد. در حالی که باید اعتدال و میانه روی را در این باره رعایت کرد.
انسان شیعه و ارادتمند اباعبدالله الحسین(علیه السلام) با مطالعه زندگی افراد محبی چون آنتوان بارا، باید به دو نکته توجه کند:
1- آرزوی شیعه شدن و عاقبت به خیری برای ایشان: شیعه سالار شهیدان از اینکه یک انسان مسیحی از روی صدق و صفا، به امام حسین(علیه السلام) عشق می ورزد، خوشحال است و برای او دعای عاقبت به خیری و مسلمانی دارد. زیرا دین ما به ما آموخته است که هر چه را برای خود دوست داریم، برای دیگران هم داشته باشیم. رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) می فرماید: «اَعدَلُ النّاسِ مَن رَضِىَ لِلنّاسِ ما يَرضى لِنَفسِهِ وَ كَرِهَ لَهُم ما يَكرَهُ لِنَفسِهِ؛ عادلترين مردم كسى است كه براى مردم همان را بپسندد كه براى خود مى پسندد و براى آنان نپسندد آنچه را براى خود نمى پسندد.»[3]
2- نهیب زدن به خود برای کم کاری: شیعه سالار شهیدان باید به خود نهیب بزند که نکند یک مسیحی، عاقبت به خیر شود و من...
نکند ابراز علاقه یک عزادار به امام خویش، آنطور که باید و شاید در میدان عمل، ظاهر نشود و فقط در حد حرف باشد. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده ايد، چرا چيزى به زبان مى گوييد كه در مقام عمل خلاف آن انجام می دهید؟»[4]
نکند در عمل به دستورات خدای امام حسین(علیه السلام) خدای ناکرده کوتاهی کنیم و فقط دلخوش به عزاداری برای سالار شهیدان باشیم. امام صادق(علیه السلام) در حدیثی، صفات شیعه را چنین بیان می کند: «وَ اللَّهِ مَا شِيعَةُ عَلِيٍّ(علیه السلام) إِلَّا مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَه؛ به خدا سوگند، شيعه على(عليه السّلام) نيست، مگر كسى كه شكم و عورتش را از حرام نگه بدارد و اعمالش را براى [جلب رضايت] پروردگارش انجام دهد و به ثواب و پاداش او اميدوار باشد و از كيفرش بهراسد».[5]
عزادار سالار شهیدان باید بداند: عزاداری و گریه بر سالار شهیدان را با عمل به احکام الهی عجین کند.
پی نوشتها:
[1] کلیک کنید
[2] آیه 82 مائده
[3] من لا یحضر الفقیه ج 4 ،ص 395
[4] آیه 2 ص
[5] صفات الشيعة، ابن بابويه، محمد بن على، ترجمه توحيدى؛ ص33.
-----------------------------------
مطالعه بیشتر در:
هیات های مسیحیان نیز در بین دسته های عزاداران حسینی(علیه السلام)
صلیب حضرت مسیح در حرم امام حسین(علیه السلام) + تصاویر
عزاداری مسیحیان عراق در کربلا
