یوهان ولفْگانْگْ گوته از مشاهیرِ نویسندگان و شعرای آلمان در 28 اوت 1749م در شهر فرانکفورت آلمان به دنیا آمد. پدرش حقوق دان بود و محیطی فرهنگی برای رشد و تعلیم و تربیت گوته فراهم آورد. وی در این محیط تحت آموزش منظم و کامل قرار گرفت. در 16 سالگی جهت تحصیل در رشته حقوق به لایپزیگ رفت. دوره دانشجویى وی با حضورش در محافل اشرافی هم زمان بود که سه سال به طول انجامید. گوته در سال 1768م به فرانکفورت بازگشت و پس از انتشار اثر خود به نام های شریان جرم و دیوان نغمه های لایپزیگ، برای ادامه تحصیل به استراسبورگ رفت. اقامت وی در این شهر در تحول اندیشه و هنر گوته تاثیری مهم بر جای گذاشت. آشنایى با هنرمندان و شاعران و مطالعه آثار بزرگان، باعث خلق آثاری توسط گوته گردید که به عنوان شاهکار هنر آلمان به حساب می آیند. وی در سال 1771م با دریافت مدرک در رشته حقوق به فرانکفورت بازگشت و علاوه بر اشتغال به وکالت، اقدام به ارائه آثار خود نمود که سرآغازی بود بر عظمت و تجلی نبوغ او. گوته بزرگ ترین شخصیت ادبی قرن نوزدهم و یکی از برجسته ترین نوابغ تاریخ بشر است. گوته را مبلغ ادبیات آلمان می دانند. روح بلند پرواز، قوه تخیل بی نظیر، قدرت بیان و قلم سحرآمیز او در مردم آلمان سخت تأثیر کرد و او را سرآمد شعرا و نویسندگان آن کشور گردانید. وی علاوه بر رشته های ادبی، در علوم فیزیک، پزشکی و طبیعی نیز مطالعه و تحقیق کرده و تألیفاتی نیز دارد. او به اشعار حافظ علاقه ای خاص داشت و زبان های لاتینی، یونانی، ایتالیایى، انگلیسی و عربی را می دانست. گوته هم چنین علاقه زیادی به قرآن و اسلام داشت و اثر آن را نجات بخش و عمیق معرفی کرده است. وی پس از آشنایى با دنیای شرق و نیز مطالعه قرآن مجید، در اندیشه نگارش نمایش نامه ای افتاد که در آن مقولاتی چون عظمت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله)، ارتباط پیامبر با خدا و وضع تاریخی و روابط با مردم را مقایسه نماید. کتاب نغمات محمد(صلی الله علیه و آله)، پس از این مطالعه، نوشته شد. گوته سپس با تقلید از حافظ ، دیوان شرقی و غربی را منتشر نمود که در عین تقلید، بُعد غربی و ساختار فکری گوته در آن حفظ شده است. با این حال مضامین مشترکی چون آزادی فکر، وسعت روح، تجلی خدا در طبیعت و... در دیوان گوته و حافظ وجود دارد. از گوته حدود یک صد و چهل اثر اعم از شعر، رمان، خاطرات و آثار علمی برجای مانده که دیوانِ شرقی و نغمه های رومی از مشهورترین آثار اوست. هم چنین کتاب تحفه های گوته، شامل مجموعه اشعار اوست که در دو سلسله و مجموعاً نه دفتر منتشر شد. در مجموعه نخست با لحن گزنده و هجوآمیز و در مجموعه دوم به جبنه ای صرفاً پندآمیز پرداخته است. وی در این مجموعه، در واقع نسل آینده را مخاطب قرار داده و خواهان تعلیم آنهاست، با این حالْ لحن نصیحت گران فضل فروش را ندارد. گوته از آیندگان می خواهد که عاشق زندگی باشند. در بخشی دیگر از این کتاب، اندیشه های سیاسی گوته مطرح می شود. وی از دموکراسی متکی بر اکثریت بیزار است و خواهان حاکمیت برگزیدگان فکری بر مردم است تا به ترقی و رشد جامعه بیانجامد. بر همین اساس، ضمن نفی انکار خدا، یگانه دین را دین طبیعت، دانش و هنر می داند. گوته از نظر ادبی در آلمان دارای همان مقامی است که دانته در ایتالیا و شکسپیر در انگلستان داشته اند. وجود گوته مدت شصت سال بر همه جا سایه افکنده بود و کمتر شخصیتی چون گوته در ادبیات جهان چنین نفوذی داشته است. اهمیت او در نتیجه نبوغ و وسعت اندیشه اش بود. نابغه ای که نه تنها نماینده کامل ادبیات وتمدن عصر خویش به شمار می آمد، بلکه خود دایرة المعارفی بود که یک دوره از تمدن و فرهنگ بشر را در برداشت و سال ها مرجع شکل های گوناگون اندیشه و هنر بود. هم چنین ارزش تمدن مادی در آثار گوته موضوع تازه ای را در ادبیات جدید آلمان وارد کرد و از این رو می توان او را خالق اندیشه های رئالیستی و واقع گرایانه دانست. ولفانگ گوته سرانجام در 22 مارس 1832م در 83 سالگی درگذشت.
