وصیت خود را چنین آغاز می کنم درهر زمان ودرهر مکان همیشه وهمواره حق وباطل در نبرد بوده ام حق از برای بین بردن باطل وباطل از برای خاموش کردن نور.حق که همان نور خداست درنبرد بوده ام ولی غافل از آنکه شاید ظاهراً شکست از طرفداران حق در زمانی معدود ولی درنهایت پیروزی کامل ونهایی از آن حق است که جأالحق وذهق الباطل ان الباطل کان ذهوقا.
روشن شد که منظور از دین در اصطلاح «ضروری دین»، اسلام است. حال برای شناخت قلمرو ضروری دین در احکام و عقاید اسلام، نخست باید اقسام اعتقادات اسلامی را بشناسیم.
دین مقدس اسلام از اعتقادات و احکام تشکیل شده که در بخش اعتقادات، از مکلف، ایمان و اعتقاد، و در بخش احکام نیز از مکلف، عمل خواسته شده است. در اعتقادات، تقلید جایز نیست و باید با دلیلهای عقلی و تفکر، به آن اعتقادات یقین پیدا کرد؛ اما در بخش احکام لازم نیست همه مسلمانان، توسط ادله شرعیه به احکام الهی برسند، بلکه می توانند با تقلید از صاحب نظران به وظایف خود، عمل کنند.
مرگ حقیقتی قطعی و غیرقابل انكار برای هر موجود زنده می باشد كه خداوند چشیدن طعم آن را به عنوان یك قانون كلّی بیان نموده، می فرماید: «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ »؛(1) «همه كس چشنده مرگ است.»
ابراهیم بن هاشم (پدر علی بن ابراهیم صاحب تفسیر معروف) می گوید: بعد از درگذشت (و شهادت) امام علی بن موسی علیهماالسلام به حج مشرف شدم و در آن سفر به دیدار امام جواد علیه السلام رفتم، عده بسیاری از شیعیان که از شهرهای گوناگون دور و نزدیک آمده بودند در آن جا انتظار دیدار حضرت را می کشیدند، بعد از اندکی عبدالله فرزند امام هفتم، عموی امام جواد علیهماالسلام، وارد شد. وی پیرمردی بود جلیل القدر که آثار زهد و عبادت در سیمایش آشکار بود. طولی نکشید که امام جواد علیه السلام وارد مجلس شد، همه حاضران از جمله عمویش، عبدالله، به احترام وی بپا خاستند.
از جمله کلماتي که در قرآن زياد به چشم مي خورد کلمه منافق است. در قرآن بر خلاف کتب آسماني ديگر، در مقابل مؤمنين و منافقين دو دسته قرار دارند: دسته اي که گاهي آنها را کافران و يا مشرکان مي نامند، و دسته ديگري که آنها را منافقان مي نامند.
در این پست سعی شده است که به ضرورت کار جمعی و برخی مزایا و اصول آن در حد امکان بطور مختصر اشاره شود. با ما همراه باشید.
یکی از عرصه های حقیقی نمود شخصیت انسان، عرصه کار و تلاش است. انسان ها در میدان کار، جوهر درونی خود را به نمایش می گذارند و به میزان پویش و تلاشی که دارند، دلبستگی های خود را به بقا و ادامه حیات در این دنیا نشان می دهند.
در دعای زیبای ندبه، یکی از کنیه‌هایی که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) را با آن می خوانیم کنیه «اباصالح» است و در لغت این لقب «پدر صالح» معنا می شود.
یکی از سۆالاتی که پیرامون امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) به ذهن می رسد این است که آیا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) فرزندی به نام صالح دارند که او را «اباصالح» می خوانیم و یا دلیل دیگری برای دادن این کنیه به حضرت وجود دارد؟
