شب اول قبر بر جسمی که خاک نشود

پرسش: آنهايی که در دريا می ميرند يا در بيابان شهيد می شوند شب اول قبر آنان چه موقعی است؟

������

پاسخ: براساس آيات و روايات، روح انسان پس از مرگ و انقطاع از بدن مادی، خود را با بدن برزخی و قالب مثالی می يابد بدن مثالی، شباهت بسياری به بدن دنيوی انسان دارد ولی در عين حال بدنی است که با نظام و قوانين عالم برزخ سازگار است و با بدن مادی دنيوی، تفاوت هايی دارد[1] افزون بر اين که در بيشتر موارد مقصود از واژه «قبر» در واقع مسائل برزخ است مثلاً گفته شده است: «ان القبر روضه من رياض الجنه او حفره من حفرالنار»[2] «قبر يا روضه ای از رياض بهشت و يا جايگاه پستی از جايگاه های آتش است». البته قبر برزخی و قبر خاکی يک ارتباط خاصی با هم دارند که مجال طرح آن نيست ولی بايد توجه داشت که عمده مسائل شب اول قبر و پس از آن، مرتبط با عالم برزخ است، نه قبر خاکی.[3] بنابراين هم عذاب قبر و فشار آن و هم شادی ها و فراخی های آن، مرتبط با عالم برزخ بوده و با قالب بدن برزخی، صورت می گيرد و قبر خاکی در اين موارد، خصوصيتی ندارد. ازاين رو اگر مرده ای را بسوزانند، يا آن را بخورند، يا به دريا بيندازند و يا آن را موميايی کرده و در محفظه های خاصی نگه دارند باز هم مسائل شب اول قبر، فشار قبر، سؤال، مکافات و... برای آنان خواهد بود و شب اول قبر آنها، همان شبی است که اين بدن ها يا به دريا انداخته شد، يا طعمه حريق گشته و يا خوراک حيوانی قرار گرفته است. 
شب اول قبر شهيدانی که پس از مدت مديدی، اجساد مقدس و مطهر آنان يافت می شود همان شبی است که در بيابان ها مانده اند. حضرت امير(علیه السلام) می فرمايد: «فروگذار نمی شود احدی از مردم که در شرق و غرب زمين و دريا و صحرا هستند مگر آن که فرشته های سؤال کننده، به ملاقات آنان خواهند رفت».[4]
 

پی نوشت:
[1] نگا: عروج روح، صص 52 و59.
[2] بحارالانوار، ج 6، ص 159، روايت 19.
[3] نگا: عروج روح، ج 7، صص 69 و114.
[4] ب عبارت ديگر شب اول قبر همان مراحل نخستين ارتحال از اين عالم و قرار گرفتن در عالم برزخ است و وضعيت بدن در اين دنيا چندان تاثيری در آن ندارد. علم الهدی، معاد و عدل، ص100.