غزل | ضیاءالصالحین

شعر سفر - همه ی طول سفر یک چمدان بستن بود / قیصر امین پور

پنجره ها تار عنکبوت گرفتند / قیصر امین پور

کودکی هایم اتاقی ساده بود / قیصر امین پور

با خودت مرا ببر، خسته ام از این کویر! / قیصر امین پور

سر زیر پر خویش فرو برده نشستیم / قصر امین پور

شنیده ام که می آید کسی به مهمانی / قیصر امین پور

این ترانه بوی نان نمی دهد / قیصر امین پور

پس دست بر دلم مگذارید و بگذرید / قیصر امین پور

تن جاده از رفتنت جان گرفت / قیصر امین پور

خوشا رفتن از خود، رسیدن به خویش / قیصر امین پور

آیین آینه، خود را ندیدن است / قیصر امین پور

هوای ناحیه ما همیشه بارانی است / قیصر امین پور

بازگشت بالا