پيامبر صلي الله عليه و آله : يُؤْتى بِأَحَدٍ يَوْمَ القيامَةِ يوقَفُ بَيْنَ يَدَىِ اللّه ِ وَيُدْفَعُ إِلَيْهِ كِتابُهُ فَلايَرىحَسَناتِهِ فَيَقولُ: إِلهى، لَيْسَ هذا كِتابى فَإِنّى لاأَرى فيها طاعَتى؟! فَيُقالُ لَهُ: إِنَّ رَبَّكَلايَضِلُّ وَلايَنْسى ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغْتيابِ النّاسِ ثُمَّ يُؤْتى بِآخَرَ وَيُدْفَعُ إِلَيْهِ كِتابُهُ فَيَرىفيهِ طاعاتٍ كَثيرَةً فَيَقولُ: إِلهى ما هذا كِتابى فَإِنّى ما عَمِلْتُ هذِهِ الطّاعاتِ فَيُقالُ: لأَِنَّفُلانا اغْتابَكَ فَدُفِعَتْ حَسَناتُهُ إِلَيْكَ ؛
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم درباره غیبت کردن میفرمایند : روز قيامت فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خدا نگه مى دارند و كارنامه اش را به او
مى دهند ، اماحسنات خودرا در آن نمى بيند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت . سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند . عرض مى كند : الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام! گفته مى شود : فلانى از تو غيبت كرد و من حسنات او را به تو دادم .
