مواظب بر نماز در سیره شهدا

 در عملیات بدر، برادر مجروحی را دیدم كه تیر به چشم چپ او اصابت كرده بود؛ به طوری كه مردمك و كاسه چشم او روی چانه اش آویزان شده بود. از ناحیه دست و سر هم مجروح بود. از بس فشاری كه بر اثر جراحت به این برادر وارد می شد، زیاد بود، نه قدرت تكلم داشت و نه می توانست حداقل با اشاره منظور خود را به كسی تفهیم كند. چون وسیله ای برای بردن ایشان در منطقه عملیاتی بدر نبود و وسایل پزشكی لازم هم وجود نداشت، چند ساعت در همان جا ماند و درد و رنج را تحمل كرد. در عین حال، هنگا م نماز ظهر خود را جمع و جور كرد و دو زانو نشست و نماز خواند...

راوی: سردار شهید حسین نوروزی؛ ر. ك: می خواهم حنظله شوم، ص 244.