شهادت مرتضی زارع (1362ش)

سال ۱۳۳۷ش یادآور تولد شهید مرتضی زارع در محله دولاب تهران است. محله ای كه عطر و بوی شهادت «نواب صفوی» و مبارزات «آیت الله سعیدی» در آن پیچیده بود. مرتضی در سایه تربیت صحیح خانواده، از همان كودكی علاقه وافری به قرآن و كتب مذهبی نشان می داد. او پس از تحصیل تا مقطع دوم راهنمایی به كار روی آورد و معلومات خود را با مطالعه آثار بزرگان مبارزه و شرح حال آنان روز به روز افزون می ساخت. اولین جرقه های حضور مرتضی در مبارزات انقلابی، پخش اعلامیه های حضرت امام (ره) و شركت در سخنرانی های علما و بزرگان این قیام مردمی  در سال ۱۳۵۶ش آشكار شد كه نتیجه آن مورد ضرب و شتم قرار گرفتن او توسط مأمورین ساواك بود. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی نیز مرتضی در زمره افرادی بود كه به تشكیل كمیته انقلاب مشغول شدند و پس از آن به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  درآمد. هنوز یك ماه از ازدواجش نگذشته بود كه عازم جبهه سوسنگرد و آبادان گردید و بعد از شركت در عملیات بیت المقدس، همراه جمعی از مسئؤلان به كمك مردم ستمدیده لبنان شتافت و مدت چهارده ماه در علمیات های ضد صهیونیستی هم پای مبارزان لبنانی ایفای نقش نمود. زمانی كه مرتضی به ایران بازگشت، فرماندهی گردان حضرت قاسم (ع) را در لشگر ۱۰ سیدالشهدا (ع) بر عهده گرفت. مرتضی همواره در آرزوی پیوستن به یاران سفركرده اش بود و پس از حماسه آفرینی در عملیات والفجر مقدماتی و والفجر یك؛ طولی نكشید كه او نیز به پرستوهای مهاجر رسید و در بامداد دوازدهم مردادماه سال ۱۳۶۲ش مصادف با شهادت امام جعفر صادق (ع)، درحالی كه عملیات غرورآفرین والفجر ۲ در منطقه حاج عمران دنبال می شد، پرچم سرخ شهادت را این بار شهید مرتضی زارع عاشقانه بر فراز قله ۲۵۱۹ برافراشته ساخت.