جزایر سلیمان در سال 1567م كشف شد. در سال 1885م شركت گینه جدید آلمان، مدعی مالكیت بر جزایر سلیمان شده و آن جا را تصرف كرد. در اواخر قرن نوزدهم، انگلستان قسمت اعظم جزایر سلیمان را تحت سلطه خود درآورد. در طی جنگ جهانی دوم، در سال های 1942 - 43 جزایر سلیمان شاهد درگیری های شدیدی میان نیروهای امریكایى و ژاپنی بود تا این كه به دست ژاپنی ها تصرف شدند. در سال های پس از جنگ، جنبش های استقلال طلبانه ای در این جزایر به وجود آمد و مبارزاتی صورت گرفت. در سال 1960م یك مجمع قانون گزاری در جزایر سلیمان تشكیل شد و در نهایت، در سال 1976م به دنبال لغو تحت الحمایگی انگلستان، به خودمختاری رسید. سرانجام با برپایى كنفرانس برای استقلال جزایر سلیمان در لندن، این جزایر در هفتم ژوئیه 1978 به استقلال دست یافت و به عضویت سازمان ملل متحد درآمد. جزایر سلیمان با حدود 29 هزار كیلومتر مربع وسعت در قاره اقیانوسیه، در اقیانوس آرام و دریای سلیمان و در جنوب غربی جزیره نائورو و شرق پاپوا گینه نو واقع شده است. جمیعت آن در حدود 450 هزار نفر بوده كه اكثریت آنها مسیحی و عمدتاً پروتستان هستند. پایتخت جزایر سلیمان هونیارا نام دارد و واحد پول آن دلار می باشد. پیش بینی می شود جمعیت جزایر سلیمان تا سال 2025 در حدود 820 هزار نفر خواهد شد. زبان رسمی مردم این جزایر، انگلیسی و خط رایج، لاتین است. بیش از 94% مردم جزایر سلیمان ملیت ملانزیایی و بقیه عمدتاً اروپایی و چینی اند. گیزو، آئوكی و بوآلا نیز از شهرهای مهم جزایر سلیمان هستند. نظام سیاسی حاكم بر جزایر سلیمان فرمانداری كل، تحت حكومت پادشاهی انگلستان است.
