درگذشت دكتر "علی اكبر سیاسی" بنیانگذار و پدر روانشناسی جدید ایران (1369 ش)

علی اكبر سیاسی در سال 1273 ش در تهران به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی، در روزگار احمدشاه قاجار، در امتحانات اعزام دانشجو به خارج، شاگرد اول شد و بعدها در فرانسه دكترای علوم تربیتی و روانشناسی گرفت. علی اكبر سیاسی تحت تأثیر جریان های فكری و اجتماعی ناشی از زندگی در اروپا، با چند تن از دوستانش كه در فرنگ تحصیل كرده بودند، حزب ایران جوان را تأسیس كرد. او پس از بازگشت از اروپا به تدریس در مدرسه دارالفنون، نظام و علوم سیاسی پرداخت و با تأسیس دانشگاه تهران به استادی این دانشگاه نائل آمد. وی بعدها كه انجمن روانشناسی ایران تأسیس شد به ریاست آن انجمن برگزیده شد و ریاست مؤسسه روانشناسی دانشگاه تهران را برعهده گرفت. دكتر سیاسی همچنین مدت دوازده سال ریاست دانشگاه تهران را به عهده داشت. دكتر سیاسی، وزیر فرهنگ در دولت احمد قوام و علی سهیلی و نیز وزیر مشاور در هیئت دولت مرتضی قلی بیات، وزیر فرهنگ دولت ابراهیم حكیمی و وزیر امور خارجه دولت ساعد بود. او در پایه گذاری یونسكو همكاری داشت و عضو فرهنگستان ایران و شورای عالی فرهنگ بود. وی پس از كناره گیری از ریاست دانشگاه، با استادی و تدریس در دانشكده ادبیات خدمت می كرد و به مقام استادی ممتاز رسید. دكتر سیاسی، ده سال پایانی عمر را در اروپا و امریكا زندگی می كرد و به كارهای علمی می پرداخت. از دكتر سیاسی آثار متعددی بر جای مانده كه اصول روانشناسی، روانشناسی پرورشی، روانشناسی جدید، منطق و فلسفه، هوش و خرد و... از آن جمله اند. وی اصول روانشناسی جدید را در ایران بنیاد نهاد، از این روبه نام بنیانگذار و پدر روانشناسی جدید در ایران معروف می باشد. دكتر علی اكبر سیاسی پس از سالیانی كه در اروپا زندگی می كرد، در سال 1368 به ایران بازگشت و سرانجام در خرداد 1369 در 96 سالگی در تهران درگذشت.