شهادت سیدحسین سجادی (1362ش)

شهید سیدحسین سجادی، سال ١٣۴۲ش در محله جاوان اصفهان چشم به جهان هستی گشود. چهار ساله بود که به محله مسعودیه نقل مکان کردند. سیدحسین، تحصیلات خود را تا ششم ابتدایی در مدرسه محمد احمدزاده در لیمجیر - خیابان امام خمینی (ره) - تمام کرد. اول راهنمایی را به مدرسه امیرکبیر رفت و تا دوم راهنمایی بیش تر ادامه نداد و ترک تحصیل کرد. پس از آن، به شغل آزاد مشغول شد و گاهی هم در کار کشاورزی به پدرش کمک می کرد. او قبل از انقلاب در تظاهرات علیه رژیم سفاک پهلوی شرکت می کرد. در یکی از راهپیمائی ها، گارد شاه ملعون گاز اشک آور پرتاب کرد و چشمان سیدحسین آسیب دید. مردم او را به خانه خود بردند و مداوایش کردند. در جلسات آیت الله خادمی شرکت می کرد. او جوانی باگذشت و فداکار بود و از حق مظلوم دفاع می کرد. اگر می دید کسی به پول احتیاج دارد، پولش را به او می داد و اگر می دید کسی لباس ندارد، لباسش را به او می داد حتی پیراهن نو خود را می بخشید. سیدحسین، ورزشکار بود. به مشت زنی علاقه زیادی داشت و به نائب قهرمانی هم رسید. سیدحسین توانست رقیب خود را که ۵ سال پشت سر هم قهرمان شده بود، شکست دهد. او جوانی تنومند و قوی بنیه بود. سیدحسین چندی بعد به خدمت سربازی رفت. آموزش خود را در ارتش در تهران گذراند. به خاطر قوای بدنی اش او را به تیپ ذوالفقار برای تکاوری بردند و دوره آموزشی را با موفقیت طی کرد. سیدحسین سپس به منطقه جنگی و اندیمشک اعزام شد و ۹ ماه خدمت کرد. در آخرین مرخصی اش که ده روز بود، یکی از هم خدمتی هایش به او پیشنهاد کرد که عملیات در پیش است، بیا به دکتر برویم و مرخصی استعلاجی بگیریم که شب عملیات در خط مقدم نباشیم ولی سیدحسین قبول نکرد و خود را به عملیات والفجر ۱ رساند. او آر.پی.جی زن بود؛ این طور که از هم رزمانش نقل شده، پس از منهدم کردن چندین تانک، به پیشروی خود ادامه می داد که سرانجام به وسیله اسلحه دوربین دار تیرانداز روی تانک، هدف گرفته شد که تیر مستقیماً به پیشانی اش اصابت کرد و بدین ترتیب، در تاریخ بیست و ششم فروردین ماه سال ۱۳۶۲ هجری شمسی در سن بیست سالگی به مقام والای شهادت نائل گردید و جنازه اش در زیر آتش دشمن در شمال فکه باقی ماند و نتوانستند پیکر مطهرش را به عقب بیاورند.