شهادت خداداد اندامی (1363ش)

سوم مردادماه ۱۳۳۷ش در روستایی کوهستانی به نام گنجیگان از توابع بخش زیدون بهبهان و در خانواده ای مذهبی، کودکی چشم به جهان هستی گشود که اسم او را خداداد گذاشتند: شهید خداداد اندامی. والدین خداداد به خصوص پدرش بسیار باایمان و متدین بود و از ابتدا فرزندان خود را با خداپرستی و دین اسلام آشنا کرد. شهید اندامی بعد از دوران طفولیت در سردشت زیدون پا به مدرسه گذاشت و از بدو ورود به کلاس درس چنان هوش و ذکاوتی از خود نشان داد که در بین تمامی اولیا و مربیان دبستان به عنوان امین و بهترین شاگرد شناخته شد. او از کودکی با قرآن و فرایض دینی انس داشت و همواره هم کلاسی هایش را به فراگیری نماز و روزه گرفتن تشویق می کرد. شهید بزرگوار در تمام دوران حیاتش بسیار شجاع و نترس بود. بعد از اتمام دوره ابتدائی و دریافت کارنامه قبولی، به علت فقر مالی و نبود امکانات موفق به ادامه تحصیل نگردید لذا در کارهای روزمره جهت امرار معاش زندگی به پدرش کمک می کرد. در ایام نوجوانی با اشخاص متدینی معاشرت داشت و در جلسات مذهبی به طور دائم شرکت می جست. در سال ۱۳۵۷ش به خدمت سربازی اعزام گردید. از آنجا که ایام خدمت خداداد با شروع انقلاب شکوهمند اسلامی ایران مصادف گردید، شهید اندامی پس از طی دوران آموزشی به اهواز منتقل و در لشکر ۹۲ زرهی مشغول به خدمت شد. در پادگان به اتفاق سایر فرزندان انقلاب، برنامه های مذهبی داشت و در این رابطه چندین بار تحت تعقیب مزدوران طاغوت قرار گرفت که با استعداد و ذکاوتی که داشت، توانست خود را نجات دهد. بعد از فتوای امام (ره) که فرمودند سربازان باید پادگان ها را خالی نمایند؛ شهید اندامی اولین سرباز وظیفه بخش زیدون بود که به امر امام (ره) از ادامه خدمت سربازی و پیروی از طاغوت روی گردانید و برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی به اقیانوس بی کران ملت مسلمان ایران پیوست. اندامی در تمام برنامه های انقلابی نظیر برپایی تظاهرات علیه رژیم منحوس پهلوی در زیدون خصوصاً سردشت، نقشی فعال داشت و در صف مقدم با مشت گره کرده علیه طاغوت زمان ندا سر می داد و شب ها نیز به همراه سایر برادران انقلابی زیدون از مال و نوامیس مردم حفاظت می نمود. شهید اندامی علاقه خاصی به امام (ره) داشت تا جایی که همیشه تأکید می کرد باید مسلمین فرمایشات امام (ره) را ادامه رساله شریفه ایشان بدانند و حتی در وصیت نامه اش می گوید: «افتخار دارم که حیاتم در زمان امام خمینی بوده و به فرمان ایشان قدم به جبهه گذاشته ام. چون ایشان از سلاله پاک پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و رهرو سیدالشهدا حضرت امام حسین (ع) می باشند...» پس از پیروزی انقلاب و تشکیل حکومت عدل اسلامی مجدداً به فرمان حضرت امام خمینی (ره) گردن نهاده و به خدمت سربازی بازگشت. بعد از اتمام خدمت سربازی، برای تأمین هزینه زندگی خود و برادراش که بعد از او به خدمت احضار گردیده بود، شروع به کار و تلاش نمود. شهید بزرگوار از اولین افرادی بود که به اتفاق معلم شهید موسی قناطیر اقدام به تشکیل بسیج در زیدون کرد و نیروهای جوان و مذهبی را با فنون نظامی آشنا ساخت. با شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و هجوم بعثیان کافر به مرزهای ایران اسلامی، شهید اندامی همه برنامه ها و کارهای زندگی را   رها نموده و سراسیمه به جبهه های حق علیه باطل شتافت و در کنار دوست دیرینه خود سردار شهید عبدالعلی بهروزی، رزمندگان اسلام را در منطقه جنوب فرماندهی نمود. خداداد در   همان روزهای اول جنگ چنان رشادت هایی از خود نشان داد که مورد توجه تمام مسئولین منطقه رزمی قرار گرفت. با توجه به این که او خود را همیشه یک بسیجی می دانست و افتخارش به این بود، لذا مسئولیت های عدیده ای را بر عهده می گرفت. شهید اندامی در منطقه جنگی شوش به همراهی هم رزم و به گفته شخص شهید - استادش - شهید بهروزی و چند تن از سرداران بزرگ اسلام شروع به فعالیت در جهت تشکیل یگان رزمی کرده و توانست طی کوتاه ترین زمان، تیپ ۱۷ قم و سپس تیپ ۱۵ امام حسین (ع) را سازمان داده و به عنوان یکی از بهترین یگان های رزمی منطقه جنوب به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی معرفی نماید. این شهید بزرگوار از هنگام ورود به جبهه تا لحظه شهادت در تمامی عملیات های نظامی جنوب شرکت فعال داشت، عملیات هایی نظیر فتح المبین، طریق القدس، بیت المقدس، فتح خرمشهر، رمضان و خیبر که در تمامی این عملیات ها، شخصاً مسئولیت گردان و مسئول طرح و عملیات را عهده دار بود. سرانجام در تاریخ دهم فروردین ماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی در سن بیست و شش سالگی به اتفاق جمعی از سرداران تیپ امام حسن مجتبی (ع) در منطقه جزایر مجنون به واسطه تهاجم هواپیماهای مزدوران عراقی، به آرزوی دیرینه خود که   همان شهادت در راه خدا بود، رسید.