شهادت جعفر امام‌ حسنی (1361ش)

شهید جعفر امام حسنی، پانزدهم شهریورماه ۱۳۴۳ش در بندر امام حسن چشم به جهان هستی گشود. حال و هوای بندر امام حسن کم کم رنگ و بوی پاییزی می گرفت و خانه  احمد امام حسنی شور و شکوه خاصی داشت. با تولد جعفر، پدر دست به آسمان برداشت و خدا را شکر کرد. روزهای کودکی جعفر از پی هم  گذشت و او با ساختن عروسک های گلی و کشتی گرفتن با بچه های محل این دوران را پشت سر گذاشت. هفت سال بیش تر نداشت که کیفی بر دوش گرفت و راهی دبستان فردوس امام حسن شد. سال دوم راهنمایی بود که برادر بزرگ ترش در حادثه  آتش سوزی به بستر بیماری افتاد و جعفر به ناچار ادامه تحصیل را   رها کرد و به یاری پدر در مزرعه شتافت. جعفر قبل از رسیدن به سن تکلیف به اقامه  نماز پرداخت و روزه هایش را به طور کامل گرفت. او با اوج گیری مبارزات مردمی انقلاب اسلامی، در صف جهادگران راه حق حضور یافت و با فریاد «مرگ بر شاه» به استبداد حاکم بر جامعه اعتراض نمود. روز دوازدهم بهمن ماه ۱۳۵۷ش به شکرانه  بازگشت حضرت امام خمینی (ره)، گوسفندی را قربانی کرد و به همراه مردم روستا در قدمگاه امام رضا (ع) جشن گرفت و حلیم نذری پخش نمود. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، به عضویت نهاد مقدس بسیج درآمد و به دنبال وقوع جنگ تحمیلی، یک ماه فنون نظامی را در کلاس های سپاه پاسداران گذراند. چندی بعد ازدواج نمود. اما باز هم دلش پر می کشید برای میدان جنگ، لذا در زمستان سال ۱۳۶۰ش با وجود بیماری پدر، راهی جبهه های حق علیه باطل گردید. زمانی  که آماده  اعزام بود، خبرنگاری از او پرسید: چه آرزویی داری؟ گفت: «آرزو دارم مثل اباالفضل العباس (ع) شهید شوم.» سرانجام، دعایش اجابت شد و در تاریخ هفتم فروردین ماه سال ۱۳۶۱ هجری شمسی بر اثر اصابت ترکش به دست راست و سر همانند مولایش اباالفضل العباس (ع) طی عملیات فتح المبین (شوش) در سن هجده سالگی به شهادت رسید و خون سرخش، فرش راه استقلال و آزادی ایران اسلامی گردید. مادر در مراسم تشییع فرزندش زمزمه کرد: قاسم تازه داماد... ای شهید کربلا... مزار پاک شهید جعفر امام حسنی در گلزار شهدای بندر امام حسن قرار دارد.