شهادت محمدحسین تابنده (1360ش)

شهید محمدحسین تابنده در یکی از روزهای زیبای سال ۱۳۳۸ش در جمع خانواده ای مهربان و صمیمی و متدین، اما مستضعف در شهر دزفول از شهرهای استان خوزستان چشم به جهان هستی گشود. پدر محمدحسین، کارگری مؤمن و زحمت‏کش بود و برای تأمین معاش خانواده زحمت زیادی می کشید. ده بهار بیشتر از عمر محمدحسین نگذشته بود که گرد یتیمی بر سرش نشست و مسئولیت تأمین معاش خانواده بر دوش برادر بزرگ و مادر مهربانش افتاد. محمدحسین نیز در تابستان‏ها و ایام فراغت از تحصیل، کار می‏کرد تا باری از دوش مادرش بردارد. وی با شروع قیام شکوهمند انقلاب اسلامی به سیل خروشان مردم پیوست و در راهپیمائی‏ها با مشت‏های آهنین، خشم آلود سال‏های محرومیت و ستم را فریاد می کرد. محمدحسین به ورزش کردن علاقه بسیاری داشت و هم‏گام با سازندگی جسم، به تکامل روحی نیز می اندیشید. وی پس از اخذ مدرک دیپلم در تاریخ ۱۵ بهمن‏ماه ۱۳۵۸ش جهت خدمت سربازی به شهر کرمان اعزام گردید. حس نوع‏ دوستی و عشق به خدمت به هم‏وطنان سبب شد که از ۱۲ روز مرخصی استفاده نکند و در جریان سیل کرمان، به یاری هم‏میهنان مسلمان بشتابد. محمدحسین پس از شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران، به جبهه  سوسنگرد اعزام گردید که در جریان اشغال این شهر از ناحیه دست مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفته و مجروح شد. در نبرد تپه های الله اکبر نیز تانک حامل محمدحسین و یارانش مورد اصابت موشک قرار گرفت، ولی خدا خواست و محمدحسین معجزه‏آسا سالم از تانک بیرون آمد. محمدحسین تابنده، سرانجام روز ۱۱ شهریورماه ۱۳۶۰ش در جریان آزادسازی سوسنگرد از ناحیه سر و سینه مورد اصابت گلوله های دشمن متجاوز قرار گرفت و برای مداوا به تهران منتقل شد، اما پروردگار، این سرباز عاشق حق را به سوی خود خواند و روح عاشقش، چهار روز بعد، در تاریخ پانزدهم شهریورماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی در حالی که تنها ۲۲ سال سن داشت به سوی ملکوت اعلی پرواز کرد.