عزيزان من، قراردادهاي بشر که نمي تواند جاي سنت هاي الهي قرار گيرد، سنن الهي براساس ملاک و قواعدي است که آن قواعد واقعي و وجودي هستند و نه خيالي و ذهني، و آن دستورات و تكاليف ريشه در واقعيات قدسي دارند، به همين جهت با انجام آن ها ما به عالم قدس وصل مي شويم. وقتي ما طوري نماز را تعريف كرديم كه گويا نماز یک امری است كه حضرت حق آن را اعتبار كرده است، بدون آن كه ريشه در حقيقت داشته باشد. این جا است كه انتظار داريم بدون انجام آن اعتبار، بتوانيم به مقامي از مقامات قدسي برسيم، بعد مي گوييم چرا جوانان نسبت به دستورات دين حساسيت لازم را ندارند. در حالی که ما راه درست را به آن ها نشان نداده ايم تا بتوانند با روش هاي منطبق با فرهنگ امامان معصوم(علیهم السلام) بعد از مدتي با حقايقِ متصل به دستورات دين، مرتبط شوند و با انوار عالم قدسي به سر برند. آري ممكن است با چند جمله احساساتي و تحريك كننده فعلاً آنها را وارد فعاليت هاي ديني كنيم ولي آيا آن ها در اين نوع دينداري پايدار مي مانند؟ گفت:
ز ابتداي كار آخر را ببين
تا نباشي تو پشيمان يوم دين
عاقلان خود نوحه ها پيشين کنند
جاهلان آخر به سر برمي زنند
اگر فعلاً توانستيم جوانان را به مراسم اعتكاف و احياء شب هاي قدر، بياوريم فکر نکنيد اين ها مي مانند، اين ها اگر به شعف واقعي نرسند، و بعد از توجه عقل به حقايق، قلبشان نور آن حقايق را احساس نکند و از آن بهره مند نشود، نمي مانند. تجربة شرايط تاريخي گذشته براي ما راهنماي خوبي است، چقدر از جوانان در ابتداي انقلاب و يا در دوران دفاع مقدس آمدند ولي چون در زندگي بعد از جنگ نتوانستند با روش درست بهره كافي از دين داريِ خود بگيرند، رفتند، تازه همين طور بي سر و صدا هم نرفتند بلكه با روحيه سرخورده و معترض رفتند. بعد مي گوييم چرا بقيه جوانان حرف هاي ما را نمي شنوند. با اين حرف ها که خودمان را هيچ کرده ايم تازه مي خواهيم بقيه را هم هيچي کنيم و آن ها هم بيايند هيچ شوند! البته اين دردِ دل ها براي آن است که سعي كنيم در ورود به عالم «هست ها» نهايت سعي و تلاش خود را بكنيم. آيا نمي بينيد پيرمردان و پيرزنانی را كه چون در دوران استحكام عقايد، وارد ارتباط وجودي با حقايق نشده اند چه اندازه احساس تنهايي مي كنند؟ هيچ گونه «وقت» و «حضور» ندارند، در حالي كه بعضي از آن ها كه راه ارتباط با حقايق را شناخته اند پيري خود را چه زيبا مي گذرانند. خداوند به ما توفيق دهد که اول؛ مزة دين داري را بچشيم و بعد بچشانيم.
