وقتي طبق آيه 35 سوره يونس(علیه السلام) معني فرهنگ اهل بيت(علیهم السلام) روشن شد، جايگاه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)در عالم روشن مي شود و اين كه مردم بايد با انتظار خود منتظر چه فكر و فرهنگي باشند، و اين كه چرا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)غايب اند همه روشن می گردد، آیا آن غیبت به جهت آن نيست كه فكر و فرهنگ آن حضرت غايب است و طريقت فكر حضرت در جامعه اسلامي گم شده است؟[1] تاريخِ مفهوم زدگي، تاريخ غيبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است، وقتي «وجود» منکشف گشت، ظهور حضرت شروع مي شود. آري؛ رسيدن به طريقتِ تفكر حضوري بدون مقدمات تفكر حصولي ممکن نيست، ولي آن مقدمات در حدّ مقدمه بايد باشند و مقصد چيز ديگري است، به گفته حافظ:
روز در كسب هنر كوش كه مي خوردن روز
دل چو آيينه در زنگ ظلام اندازد
همان طور که در روز بايد به کسب و کار پرداخت و در شب مشغول عبادت شد و اگر عبادات شبانه را بخواهيم در روز انجام دهيم نتيجة لازمه را نمي گيريم، قبل از طي مقدمات علوم حصولي اگر بخواهيم با وجود مرتبط شويم، آينه دل را در زنگ كدورت گرفتار مي كنيم، ولي وقتي مقدمات طي شد و آرام آرام نور طريقتِ وجودي و حضوري به صحنه جان آمد، بايد ديگر همه زندگي تحت تأثير آن قرار گيرد كه گفت:
آن زمان وقت مي صبح فروغ است كه شب
گرد خرگاه افق پرده شام اندازد
عده اي انتقاد مي كنند كه چرا از طريق اهل بيت بخواهيم به خدا برسيم، چرا مستقلاً و بدون مدد اهل بيت(علیهم السلام) به خدا نرسيم؟! در جوابشان مي گوييم؛ آيا کسي از شما از آن طريقي كه ادعا مي كنيد به خدا رسيده است، يا با يك خداي مفهومي و انتزاعي به سر مي برد؟ اهل بيت(علیهم السلام) تجسم عيني راه رسيدن به «وجود» خدا هستند و مسلّم طبق قاعدة «كُلُّ ما بِالعَرضِ لابُدَّ اَنَّ يَنْتَهي اِلَي مَا بِالذَات»[2] هركس بخواهد اين راه را طي كند بايد از طريق كساني باشد كه بالذات در مقام هدايت الهي قرار گرفته اند. ما متهم هستيم که خدا را رها کرده ايم و ائمه(علیهم السلام) را گرفته ايم، اتفاقاً ما چون مي دانيم جز اين راه، هيچ راهي «الي الحق» نيست، دامن آن ذوات مقدس را گرفته ايم. حرف ما به مخالفان اين است كه شما بگوييد به کجا رسيده ايد؟ به حق رسيديد يا به يک مجموعه مفاهيم؟ وقتی این موضوع به خوبی روشن شد ، مي بينيد که چرا دنيا از پوچي پر است، حتي در مذهبي ها و مسلماناني كه از راه و روش اهل بيت(علیهم السلام) جدا شدند.
حضرت صادق(علیه السلام) به دو نفر از يارانشان فرمودند: «شَرَّقَا و غَرَّبا فلا تَجِدانِ عِلْمَاً صَحيحاً اِلَّا شَيْئاً خَرَجَ مِنْ عِنْدِنَا اَهْلَ البَيْت».[3] به شرق رويد، به غرب رويد، علم صحيحي نمي يابيد مگر آن چه از ما اهل بيت(علیهم السلام) صادر شود. حضرت که در اين فرمايش نمي خواهند خودشان را مطرح کنند بلکه بر خود واجب مي دانند از حقيقت بزرگي پرده بردارند.
---------------------------------------------------
[1] - به شرح خطبه دوم نهج البلاغه و مباحث مطرح شده در اين رابطه، از همين نويسنده رجوع فرماييد.
[2] - به مقدمه بحث برهان صديقين از کتاب «از برهان تا عرفان» از همين مولف رجوع فرماييد.
[3] - «الكافي»، ج1، ص399.
