آواتار/ میلاد با سعادت امام على بن موسى الرضا(علیهماالسلام)

آواتار/ میلاد با سعادت امام على بن موسى الرضا(علیهماالسلام)

امام رضا(علیه السلام) هشتمین امام شیعیان، از سلاله پاک رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و هشتمین جانشین پیامبر مکرّم اسلام است. بنابر نظر مشهور مورّخان امام رضا(علیه السلام) ، در یازدهم ذی قعده سال ۱۴۸ هـجری قمری در مدینه منوّره متولّد شد.[1]
نام مبارکشان «علی»، کنیۀ آن حضرت، «ابوالحسن» و دارای القاب متعدّدی از جمله؛ رضا، ‏صابر، فاضل، قرة ‏اعین المؤمنین(نور چشم مؤمنان) و... هستند،[2] اما مشهورترین لقب ایشان، «رضا» به معنای «خشنودی» است.
پدر بزرگوار امام رضا(علیه السلام)، امام موسی کاظم (علیه السلام) پیشوای هفتم شیعیان بودند که در سال ۱۸۳ ﻫ.ق. به دست هارون عباسی به شهادت رسیدند.
مادر گرامی امام رضا نجمه(سلام الله علیها) نام داشت.[3]البته نام های دیگری نیز برای مادر گرامیشان ذکر کرده اند.[4]
امام رضا(علیه السلام) در مدینه، پس از شهادت پدر، امامت بر مردم را بر عهده گرفت، و به رسیدگى امور پرداخت، شاگردان پدر را به دور خودش جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق(علیه السلام) مشغول شد و در این راستا گام هاى بزرگ و استوارى برداشت.
مدت امامت آن حضرت، حدود ۲۰ سال طول کشید که ۱۷ سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان گذشت.
از نگاه بزرگان شیعه طبق تاکید آیات و روایات، امام رضا(علیه السلام) همانند دیگر امامان معصوم(علیهم السلام)، دارنده تمام کمالات و فضایل اخلاق انسانی در مرتبه اعلی است. به گفتۀ آنان، او آن چنان در قلّه شکوهمند کمال و فضیلت قرار دارد که نه تنها دوستان و پیروانش او را ستوده اند، بلکه دشمنان کینه توز و سرسخت هم به مدح و ستایش او پرداخته‌اند. درباره اوصاف اخلاقی آن حضرت«ابراهیم بن عباس» می ‌گوید: «هرگز ندیدم که امام رضا(علیه السلام) به کسی یک کلمه جفا کند و ندیدم که سخن شخصی را قطع کند و ندیدم که نیازمندی را از درگاه خویش رد کند. او هرگز در حضور افراد تکیه نمی داد و هرگز او را ندیدم که با صدای بلند بخندد، بلکه خنده اش تبسم و لبخند بود. وقتی که کنار سفره می ‌نشست، همه خدمت کاران و غلامان را کنار سفره می ‌نشاند».[5]

پی نوشت:
[1]. کلینى، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفارى، على اکبر، آخوندى، محمد، ج 1، ص 486.
[2]. خصیبى، حسین بن حمدان، الهدایة الکبرى، ص 279.
[3]. طبرسى‏، احمد بن على، الاحتجاج على أهل اللجاج‏، ج 2، ص 374.
[4]. امین عاملی، سید محسن، سیره معصومان، ترجمه حجتی کرمانی، علی، ج 6، ص 142.
[5]. عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۲، ص 184.
---------------------------
مطالعه بیشتر در: ویژه نامه شمس الشموس/ امام رضا علیه السلام