آیت الله سیدموسی زرآبادی در حدود سال 1256 هجری شمسی(1294 هجری قمری) در قزوین به دنیا آمد. ایشان در قزوین و تهران از محضر حضرات آیات: میرزا ابوالحسن جلوه، میرزا حسن کرمانشاهی، شیخ فضل الله نوری و... استفاده کرده و در علوم عقلی و نقلی به استادی رسید. سیدموسی زرآبادی در علوم غریبه یکی از استادان مسلم ومتبحر بوده است و در مراحل تقوی و تهذیب نفس و سلوک شرعی نیز از نخبگان عصر خود بود، لیکن استادان و مربیان او در این زمینه ها شناخته شده نیست. آیت الله زرآبادی به همراه میرزا مهدی اصفهانی و شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سه رکن عمده مکتب تفکیک را در سده چهاردهم هجری تشکیل می دهند. بر اساس این مکتب که ایشان از بزرگان آن است، ناب سازی و خالص ماندن شناخت های قرآنی و فهمیدن این شناخت ها و معارف به دور از تاویل و مخلوط شدن با افکار و نیز بر کنار از تفسیر به رای از اهداف آن به شمار می رود. آیت الله زرآبادی سالیان متمادی به تدریس پرداخت و شاگردان فرهیخته ای پرورش داد که دانشمندان نام آوری همچون شیخ مجتبی قزوینی، شیخ علی اکبر اللّهیان تنکابنی، شیخ علی اصغر شکرنابی و سید ابوالحسن حافظیان مشهدی و شیخ هاشم قزوینی خراسانی و... در محضر او به درجات بالای علمی دست یافتند. هم چنین حاشیه برمنظومه سبزواری و حاشیه بر شرح اشارات از جمله تالیفات ایشان است. آیت الله سیدموسی زرآبادی سرانجام در بیست و چهارم تیر ماه سال 1313 ه.ش برابر با دوم ربیع االثانی سال 1353 ه.ق در 59 سالگی به سرای باقی شتافت و در صحن امامزاده حسین قزوین به خاک سپرده شد.
