دعای سمات معروف به دعای شبور :
دعای سمات دعایی منقول از امام باقر علیه السلام که خواندن آن در آخرین ساعات روز جمعه مستحب است. بنابر روایتی از امام محمد باقر علیه السلام اسم اعظم الهی در این دعا ذکر شده است. عالمان شیعه، شرح های بسیاری بر این دعا نوشته اند.
متن و ترجمه دعای سمات :
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، الَّذِي إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى مَغَالِقِ أَبْوَابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ، وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى مَضَائِقِ أَبْوَابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ
خدايا از تو درخواست مى كنم به نام بزرگ تو آن نام كه بسى بزرگتر و با عزت و جلال و گراميترين نامهاست، آن نامى كه هرگاه به آن خوانده شوى براى گشايش درهاى بسته آسمان به رحمت و بركت گشوده گردد، و هرگاه خوانده شوى بر مشكلات و تنگناهاى حوادث روى زمين به فراخى و سهولت مبدل گردد
وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْ، وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ، وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى كَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْكَشَفَتْ، وَ بِجَلاَلِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
و چون خوانده شوى بر هر كار دشوار عالم سهل و آسان گردد، و چون براى زنده شدن مردگان به آن نام خوانده شوى همه زنده شوند، و چون براى دفع غم و درد و مصيبتها خوانده شوى همه برطرف شود، و سوگند به جلال ذات بزرگوارت كه مكرمترين و با عزتترين ذوات است و گردنكشان عالم پيشش ذليل
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِكَ، وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي بِهَا تُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِكَ وَ تُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولاَ
و خاضع و از هيبتش خاموش شود صداهاى هر ذى صوتى است و دلها (ى اهل دل) از ترس او هراسان است، و قسم به قدرتت كه آسمان را از افتادن بر زمين نگاه مى دارد جز آنكه اراده تو باشد و آسمانها و زمين را از زوال و فنا حفظ مى كند
وَ بِمَشِيَّتِكَ الَّتِي دَانَ (كَانَ) لَهَا الْعَالَمُونَ وَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ، وَ بِحِكْمَتِكَ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَيْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّيْلَ سَكَناً (مَسْكَناً)
سوگند به مشيت كه جهانها در مقابلش پست و مطيع است و به كلمه (كن) مشيت فعليه ات كه زمين و آسمانها را بدان خلق كردى، و به حكمت بالغه ات كه (اسرار) عجائب عالم را بدان آفريدى و هم به حكمتت تاريكى را شب عالم قرار دادى و زمان آرامش خلق كردى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً، وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِيَاءً، وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً، وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِيحَ وَ زِينَةً وَ رُجُوماً
و روشنى را روز جهان ساختى و سبب بينش براى كار و جنبش مخلوقات گردانيدى، و خورشيد را بدان حكمت آفريدى و آن را فروزان كردى، و ماه را آفريدى و آن را تابان ساختى، و ستارگان را بدان آفريدى و آن كرات نور را به قسمتهايى مقدور و بروجى مخصوص معين كردى و چراغها نمودى و زيور و رجم اوهام خلق ساختى
وَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِيَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَكاً وَ مَسَابِحَ، وَ قَدَّرْتَهَا فِي السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِيرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِيرَهَا، وَ أَحْصَيْتَهَا بِأَسْمَائِكَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِكْمَتِكَ تَدْبِيراً وَ أَحْسَنْتَ (فَأَحْسَنْتَ) تَدْبِيرَهَا
و مشرق و مغربها براى آن مقرر فرمودى و محل طلوع و سير آن را و مدار حركت و شناورى آنها را در اين درياى بيكران تعيين كردى، و در آسمان منازل و مدارج هر يك منظم داشتى و همه را نيكو مقدر ساختى و به صورتهاى زيبا آفريدى، و به نامهاى مبارك خود آنها را كاملا بشمار آوردى و به حكمت و عنايتت به نيكوترين تدبير نظام فلك را منظم نمودى
وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّيْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ (وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ) السِّنِينَ وَ الْحِسَابِ، وَ جَعَلْتَ رُؤْيَتَهَا لِجَمِيعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِداً، وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي الْمُقَدَّسِينَ
و دو آيت بزرگ شب و روز (به حركتى منظم) مسخر كردى اوقات و شماره (ماه و) سال را و حساب كار را بدان منوط ساختى، و همه خلق را در ديدن آن يكسان قرار دادى، و باز اى خدا از تو درخواست مى كنم به مجد و عظمتت كه به آن در ميان ملائكه قدوسى با بنده و رسولت موسى بن عمران عليه السلام سخن گفتى
فَوْقَ إِحْسَاسِ (أَحْسَاسِ) الْكَرُوبِينَ (الْكَرُوبِيِّينَ) فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِي عَمُودِ النَّارِ، وَ فِي طُورِ سَيْنَاءَ وَ فِي (إِلَى) جَبَلِ حُورِيثَ فِي الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ، مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِي أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ يَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ
در مقامى فوق ادراك فرشتگان كروبى و فوق ابرها و حجابهاى نور و فوق صندوق شهادت در جلوش عمود آتش مانند چراغ در شب روشن می كردى، و هم در كوه طور سيناء و در كوه حوريث كه نخستين بار آنجا بموسى وحى فرستادى در وادى مقدس در بقعه مباركه، طور ايمن (با موسى) از اين درخت معهود تكلم فرمودى و باز در سرزمين مصر با نه معجزه روشن معروف و باز روزى كه دريا را براى بنى اسرائيل شكافتى
وَ فِي الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِي بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِ، وَ جَاوَزْتَ بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنَى عَلَيْهِمْ بِمَا صَبَرُوا، وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا لِلْعَالَمِينَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِي الْيَمِ
و باز در جوشش و انفجار (دوازده چشمه آب از سنگ) كه معجزات عجيبى در درياى سوف هويدا ساختى و آب را در لجه دريا مانند سنگ منجمد گردانيدى، و بنى اسرائيل را از آن (دريا) مانند خشكى بگذارنيدى و كلمه نيكوى (حسن قضاى) خود را درباره آن قوم بواسطه صبر و ثبات آنها در دين خدا كامل فرمودى، و آنها را وارث و مالك شرق و غرب زمين (مصر و شامات) كه با بركت بر اهل عالم است گردانيدى و فرعون و سپاه و مركبها و قومش را غرق درياى هلاك ساختى
وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسَى كَلِيمِكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي طُورِ سَيْنَاءَ، وَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ خَلِيلِكَ مِنْ قَبْلُ فِي مَسْجِدِ الْخَيْفِ، وَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي بِئْرِ شِيَعٍ (سَبْعٍ)
و باز سوگند به نامبزرگت و بزرگتر و با عزت و جلالتر و گراميترين نامت، و به آن نور مجد و عظمتت كه براى موسى كليمت عليه السلام به طور سينا تجلى كردى، و پيش از او براى ابراهيم خليلت عليه السلام در مسجد خيف تجلى كردى، و براى اسحق صفى با خلوصت عليه السلام در چاه شيع تجلى كردى
وَ لِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي بَيْتِ إِيلٍ وَ أَوْفَيْتَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِمِيثَاقِكَ، وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِكَ وَ لِيَعْقُوبَ بِشَهَادَتِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ بِوَعْدِكَ وَ لِلدَّاعِينَ بِأَسْمَائِكَ فَأَجَبْتَ، وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ (الزَّمَانِ) (الْهَرْمَانِ)
و براى يعقوب پيغمبرت عليه السلام در بيت ايل تجلى كردى و به آن مجد و عظمت كه بدان براى ابراهيم خليل وفاى به عهد و ميثاق نمودى، و براى اسحق عليه السلام به سوگند و براى يعقوب به گواهى و براى مؤمنان عالم به وعده هايت وفا كردى و براى دعا كنندگان به نامهاى مباركت اجابت فرمودى، و به آن مجد و عظمتت كه بر موسى بن عمران عليه السلام در (جايگاه عبادتش) قبه رمان پديد آمد
وَ بِآيَاتِكَ الَّتِي وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآيَاتٍ عَزِيزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ، وَ بِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّامَّةِ وَ بِكَلِمَاتِكَ الَّتِي تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْيَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ
و به آن معجزاتى كه در سرزمين مصر آشكار شد با بزرگى و عزت و غلبه (بر دشمنان) به معجزات بزرگ و ادله قوى و قدرت با عزت و باز به عزت توانا، و شأن (و مقام) كلمه كامل (كن) و به آن كلماتى كه تفضل نمودى به آنها براى اهل آسمانها و زمين و اهل دنيا و اهل آخرت
وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ وَ بِاسْتِطَاعَتِكَ الَّتِي أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِينَ، وَ بِنُورِكَ الَّذِي قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنَاءَ، وَ بِعِلْمِكَ وَ جَلاَلِكَ وَ كِبْرِيَائِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَبَرُوتِكَ الَّتِي لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ
و به آن رحمت (واسعه) كه بدان بر جميع خلق منت گذاردى و به استطاعت و قدرتى كه بر عالميان به آن اقامه (حجت) نمودى، و به آن نور تجلى كه كوه طور از دهشت آن در افتاد (و متلاشى شد)، و به علم و جلال بزرگى و بزرگوارى و سطوت و جبروتت كه در مقابلش زمين بپا نماند و آسمانها به زير افتد
وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ وَ رَكَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ، وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاكِبِهَا وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَئِقُ كُلُّهَا، وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّيَاحُ فِي جَرَيَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّيرَانُ فِي أَوْطَانِهَا
و عمق اكبر (اقيانوس بيكران عالم) از ترس آن مضطرب و متموج گرديد و درياها و نهرها از جنبش باز ماند، و كوه ها فرو افتاد و زمين با همه پست و بلنديهايش از حركت باز ايستاد و خلايق همگى تسليم آن شدند، و بادها در جريانش از هم مضطرب گرديد و آتشها در آتشكده ها خاموش شد
وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِي عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ، وَ بِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِي سَبَقَتْ لِأَبِينَا آدَمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ ذُرِّيَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ، وَ أَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْءٍ
و به آن سلطنت و پادشاهيت كه به قهر و غلبه (بر همه قواى عالم) در روزگاران بى پايان معروف و در آسمانها و زمينها ستايش گرديد، و به آن كلمه (رحمتت) كه به صدق و حقيقت سبقت يافت (تاج كرامتش بر سر نهاد) بر پدر ما آدم عليه السلام و فرزندانش به لطف و رحمت، و باز اى خدا از تو درخواست مى كنم به آن كلمهاى كه بر همه عالم غالب آمد
وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً، وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَيْنَاءَ فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ، وَ بِطَلْعَتِكَ فِي سَاعِيرَ وَ ظُهُورِكَ فِي جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِينَ
و به آن نور ذات مقدس كه به كوه طور تجلى كردى و آن را متلاشى ساختى و موسى را بيهوش در افكندى، و به مجد و بزرگيت كه در طور سينا ظاهر نمودى و به آن با بنده خود و رسولت موسى بن عمران سخن گفتى، و بطلعت نورانيت كه در ساعير (جايگاه مناجات عيسى) بر او آشكار نمودى و بظهورت كه در كوه فاران (بقرب مكه بر خاتم رسولانت) تجلى كردى (و آن تجلى با عظمت) در مقامات عاليه قدسيان
وَ جُنُودِ الْمَلاَئِكَةِ الصَّافِّينَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَئِكَةِ الْمُسَبِّحِينَ، وَ بِبَرَكَاتِكَ الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا عَلَى إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، وَ بَارَكْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ فِي أُمَّةِ عِيسَى عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ
و سپاه صف زده فرشتگان و ملائكه با خشوع و تسبيح و تقديس گويان انجام يافت، و به آن بركات كاملى كه بواسطه ابراهيم خليل خود عليه السلام در امت محمد صلى الله عليه و آله بركت و رحمت عطا كردى، و بواسطه اسحق با اخلاصت در امت عيسى عليهما السلام بركت و رحمت فرستادى
وَ بَارَكْتَ لِيَعْقُوبَ إِسْرَائِيلِكَ فِي أُمَّةِ مُوسَى عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ، وَ بَارَكْتَ لِحَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ (فِي) أُمَّتِهِ
و بواسطه يعقوب بنده خاصت در امت موسى عليهما السلام بركت دادى، و از همه كاملتر به آن بركت و رحمتى كه بواسطه حبيب خود حضرت محمد صلى الله عليه و آله در ميان عترت و ذريت و امتش عطا فرمودى
اللَّهُمَّ وَ كَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِكَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تُبَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ، إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِيدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (شَهِيدٌ)
خداوندا چنانكه ما در آن مقامات حاضر نبوديم و مشاهده ننموديم و بچشم نديديم اما به همه از روى صدق و درستى ايمان آورديم تو اى خدا درود فرست بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد (علیهم السلام)، و بركت عطا كن بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد (علیهم السلام)، و رحمت فرست بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد (علیهم السلام)، بهترين درود و بركت و رحمتى كه بر ابراهيم (علیه السلام) و آلش فرستادى، كه تو ستوده صفات و بزرگوارى و مقتدرى كه هر چه اراده كنى انجام مى دهى و تو بر هر چيز توانايى
پس حاجت خود را ذكر مى كنى و مى گويى:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِي لاَ يَعْلَمُ تَفْسِيرَهَا وَ لاَ يَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَيْرُكَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ، وَ اغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ، وَ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِينِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ، إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ وَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
خدايا به حق اين دعاى شريف و به حق اين نام هاى مبارك كه به تفسير آن و باطن معنيش كسى آگاه نيست جز تو، كه درود فرست بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد (علیهم السلام) و با من (بنده مسكينت) آن كن كه تو را لايق است نه آنكه مرا سزاوار است، و گناهانم از گذشته و آينده همه را ببخش، و روزى وسيع از رزق حلالت مرا نصيب كن و از شر انسان بد و همسايه بد و همنشين بد و سلطان بد مرا كفايت فرما، كه تو بر هر چيز توانا و به همه امور عالم دانايى اى پروردگار عالم اين دعا را اجابت فرما.
مؤلف گويد كه در بعض نسخ است بعد از وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ كه هر حاجت دارى ذكر كن و بگو
يَا اللَّهُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ
اى خدا اى دوستدار بندگان و نعمت بخش به آنان اى آفريننده زمين و آسمان اى خداى با جلال و عظمت و بخشش و كرامت اى مهربانترين مهربانان عالم ، خدايا به حق اين دعاى شريف
تا آخر و علامه مجلسى از مصباح سيد بن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى سمات اين دعا بخواند
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِي لاَ يَعْلَمُ تَفْسِيرَهَا وَ لاَ تَأْوِيلَهَا وَ لاَ بَاطِنَهَا وَ لاَ ظَاهِرَهَا غَيْرُكَ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
خدايا به حق اين دعاى شريف و به حق اين اسماء مقدس كه به تفسير و تأويلش و به ظاهر و باطنش كسى جز تو آگاه نيست، كه درود فرست بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و آل محمد (علیهم السلام) و خير دنيا و آخرت مرا نصيب گردان
پس حاجات خود را بطلبد و بگويد
وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِي مِنْ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ
و با من آن كن كه لايق كرم توست نه آنكه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان پسر فلان بكش
و نام دشمن را بگويد
وَ اغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، وَ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ، وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِينِ سَوْءٍ وَ يَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍ، وَ انْتَقِمْ لِي مِمَّنْ يَكِيدُنِي وَ مِمَّنْ يَبْغِي عَلَيَ، وَ يُرِيدُ بِي وَ بِأَهْلِي وَ أَوْلاَدِي وَ إِخْوَانِي وَ جِيرَانِي وَ قَرَابَاتِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْماً، إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ وَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و گناهانم را از گذشته و آينده همه را ببخش و از گناه پدر و مادر من و جميع مردان و زنان اهل ايمان درگذر، و از رزق حلالت روزى من وسيع گردان و از شر انسان بد، و همسايه بد و سلطان بد و همنشين بد و روز بد و ساعت بد مرا كفايت كن، و از هر كس با من مكر كند و آنكه ظلم كند، و به اهل بيت و فرزندان و برادران من و همسايگان و خويشان من از مرد و زن اهل ايمان اراده جور و ستم نمايد از همه انتقام بكش، كه تو بر هر چيز توانايى و به همه امور عالم دانايى اى پروردگار عالم اين دعا را اجابت فرما
پس بگويد
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِ، وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِ، وَ عَلَى أَحْيَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْكَرَامَةِ، وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ، وَ عَلَى مُسَافِرِي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِينَ غَانِمِينَ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراً.
خدايا به حق اين دعاى شريف به فقيران اهل ايمان از مرد و زن غنا و ثروت مرحمت فرما، و بيماران اهل ايمان را از مرد و زن شفا و سلامتى بخش، و بر احياء و زندگان اهل ايمان از مرد و زن لطف و كرم كن، و بر مردگان اهل ايمان از مرد و زن مغفرت و رحمت فرما، و مسافران اهل ايمان را از مرد و زن به وطنشان سالم و با سود و غنيمت برگردان، به حق رحمت واسعه ات اى مهربانترين مهربانان عالم و درود خدا بر آقاى ما محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) خاتم پيغمبران و اهل بيت طاهرينش و سلام و تحيت بسيار باد.
و شيخ بن فهد گفته كه مستحب است بعد از دعاى سمات بگويى
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ، وَ بِمَا يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسِيرِ وَ التَّدْبِيرِ الَّذِي لاَ يُحِيطُ بِهِ إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا.
خدايا از تو درخواست مى كنم به مقام محترم اين دعا و به آنچه در آن از نامهايت مذكور نشده و به آنچه مشتمل است از تفسير و تدبير كه غير تو هيچكس به آن احاطه ندارد كه حاجت هاى دنيا و آخرتم را برآورى.
و بجاى كذا و كذا حاجت خود را بخواهد
مطالب مرتبط
دیدگاه‌ها
دانلود دعای سمات