آواتار/ توحید در تکبیرات افتتاحیه نماز

قُل اِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحیایَ وَ مَماتی لِلهِ رَبِّ العالَمینَ
بگو: نماز و تمام عبادات من، و زندگی و مرگ من، همه برای خداوندی است که پروردگار جهانیان است[1]
روایت شده که رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) در آستانه‏ ى نماز این آیه (قُلْ إِنَّ صَلاتي‏ وَ نُسُکي‏ وَ مَحْيايَ وَ مَماتي‏ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ) را می خواند.[2]
مرگ، بر حیات احاطه دارد و حیات بر نُسُک، و نُسُک بر نماز. بنابراین، نماز، هسته‏ ى مرکزى در درون عبادات است.

پیام ها
۱- راه و روش و هدف خود را در برابر راههاى انحرافى، با صراحت و افتخار اعلام کنیم. «قل»
۲- با آنکه نماز، جزو عبادات است، ولى، جدا ذکر شده تا اهمیّت آن را نشان دهد. «صلاتى و نُسُکى»
۳- انسان‏هاى مخلص، مسیر تکوینى(مرگ و حیات) و مسیر تشریعى خود(نماز و نُسُک) را فقط براى خداوند عالمیان مى‏ دانند.«انّ صلاتى و نُسُکى و محیاى و مماتى للّه»
۴- آنگونه که در نماز قصد قربت مى‏ کنیم، در هر نفس کشیدن و زنده بودن و مردن هم مى‏توان قصد قربت کرد.«محیاى و مماتى للّه...»
۵ - مرگ و حیات مهم نیست، مهم آن است که آنها براى خدا و در راه خدا باشد.«محیاى و مماتى للّه»
۶- آنچه براى خدا باشد، رشد می کند.«للّه ربّ العالمین»
۷- مرگ و زندگى دست ما نیست، ولى جهت دادن به آن دست ماست.«للّه»[3]

پی نوشت:
[1] سوره مبارکه انعام آیه۱۶۲
[2]جواهرالکلام فی شرح الشرایع الاسلام جلد 10 : صفحه 346
[3]محسن قرائتی ، تفسیر نور ، سوره انعام.
----------------------------------------
مطالعه بیشتر در:
نقش نیت در عبادات و اعمال