[هست فقدان ادب شر آفرين]
«از خدا جوييم توفيق ادب
بى ادب، محروم گشت از لطف رب [1]
... مضمون اين بيت مناسب است با گفته ابو جعفر محمد بن حسين بن احمد بن يزدانيار:
«مَنْ تَرَكَ الْأَدَبَ عُوقبَ بحرْمَان السُّنَّة وَ مَنْ تَرَكَ السُّنَّةَ عُوقبَ بحرْمَان الْفَريضَة وَ مَنْ تَرَكَ الْفَريضَةَ عُوقبَ بحرْمَان الْمَعْرفَة»[2]
و از سقراط نقل كرده اند: «عَدَمُ الْأَدَب سَبَبٌ لكُلِّ شَرٍّ».[3]
پی نوشت:
--------------------------
[1] منْ كَلام عَليٍّ عَلَيْه السَّلامُ: تَرْكُ الْأَدَب يُوجبُ الطَّرْدَ فَمَنْ أَسَاءَ الْأَدَبَ عَلَى الْبسَاط رُدَّ إلَى الْبَاب وَ مَنْ أَسَاءَ الْأَدَبَ عَلَى الْبَاب رُدَّ إلَى سَاحَة الدَّوَابِّ (1)
شرح نهج البلاغة جلد 11 صفحه 233 باب بيان أحوال العارفين (1) بى ادبى سبب رانده شدن است، كسى كه در مجلسى بى ادبى كند او را به درگاه خانه مى رانند و كسى كه در درگاه خانه بى ادبى كند به جايگاه چهارپايان رانده مى شود)
وَ قَالَ عَليٌّ عَلَيْه السَّلامُ: عَدَمُ الْأَدَب سَبَبُ كُلِّ شَرٍّ (2)
شرح نهج البلاغة جلد 20 صفحه 258 باب الحكم المنسوبة حكمت 22 (2) بى ادبى سبب همه بديهاست
[2] كسى كه ترك ادب كند، از سنت محروم مىشود و كسى كه از سنت محروم گردد، از فريضه محروم مىشود و كسى كه از فريضه محروم گردد شناخت و معرفت را از دست مى دهد./ روضة المريدين، تأليف ابو جعفر بن يزدانيار، نسخه خطى متعلق به كتابخانه ملى ملك، مكتوب 663.
[3] نداشتن ادب سبب انجام هر عمل شرّى مى شود./ مختار الحكم طبع مادريد، ص 122 [ص 73 شرح مثنوى]
