امام علی(ع) امام اول شیعیان و خلیفه ی چهارم، در سیزدهم رجب سال 30 عام الفیل در دورن خانه ی كعبه به دنیا آمد. پدرش ابوطالب(عبدمناف) پسر عبدالمطلب و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است. ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسین، ابوالرَّیحانَتَین از جمله كنیه های آن امام و امیرالمؤمنین، ولی اللَّه، اسداللَّه، مرتضی، وصی، یعسوب الدین، حیدر، كرار و... از القاب آن سرور می باشد. حضرت علی(ع) از دوران كودكی، تحت تعلیم و تربیت حضرت محمد(ص) قرار گرفت و اولین مردی بود كه اسلام آورد. آن امام همام به جز غزوه ی تبوك، در تمامی غزوات و جنگ های پیامبر اكرم(ص) حضور داشت و همواره در رنج ها و سختی ها، یاور و حامی پیامبر بزرگ اسلام بود. امام علی(ع) در هجدهم ذی حجّه ی سال یازدهم هجری، در محلی به نام غدیر خُم، به امر خدا و از طرف پیامبر به رهبری امت اسلامی پس از رسول اكرم(ص) برگزیده شد و پس از بیعت مردم، امیرالمؤمنین لقب گرفت. اماپس از رحلت پیامبر(ص) این امر مُهم اجرا نگردید و خلافت به دست ابوبكر افتاد. سی وسه سال از عمر مبارك امام علی در كنار رسول خدا(ص)، بیست و پنج سال پس از رحلت آن حضرت در خانه نشینی و در حدود پنج سال نیز در خلافت سپری شد.
مطالب مرتبط
