| دانلود فایل | اندازه |
|---|---|
 موشن گرافی | طرح عبری لندنی استقرار صهیونیسم در قراباغ - کیفیت عالی 1080 | 119.09 مگابایت |
| موشن گرافی | طرح عبری لندنی استقرار صهیونیسم در قراباغ - کیفیت متوسط 480 | 33.43 مگابایت |
موشن گرافی | طرح عبری لندنی استقرار صهیونیسم در قراباغ
در این بخش دکتر احمد کاظمی پژوهشگر ارشد اوراسیا در مورد طرح عبری لندنی استقرار صهیونیسم در قراباغ مطالبی جهت تنویر افکار عمومی ارائه نمودند. / مدت : 5 دقیقه
باکو به‌عنوان دولت تحت‌الحمایه ترکیه و کارگزار جبهه لندنی صهیونی، با فرافکنی و همچنین وارونه‌سازی تحولات توسط لابی‌های خود، تلاش دارد بعد از گذار از تبعات جنایت «جابجایی اجباری ارامنه از قراباغ»، با جدیت طرح نئوعثمانی و صهیونی تغییرات دموگرافیک در قراباغ را مورد پیگیری قرار دهد. با توجه به مجموعه‌ای از عوامل و فرایندهای پس از سال ۲۰۲۰، تحرکات منطقه‌ای و جهانی صهیونیسم، موضوع اسکان صهیونیست‌ها در قراباغ به‌صورت جدی توسط خاندان علی‌اف پیگیری می‌شود. احتمال دارد این موضوع تبدیل به نوعی تعهد برای الهام علی‌اف در جریان جنگ ۲۰۲۰ در پاسخ به حمایت‌های رژیم تل‌آویو از باکو شده باشد، شبیه تعهد حیدر علی‌اف در سال ۱۹۹۹ به تأمین نفت رژیم اسرائیل از طریق خط لوله باکو تفلیس جیهان تحت هر شرایطی. در واقع نوعی راهبرد نئوعثمانی صهیونیستی مبنی بر اسکان اخوانی تکفیری در اراضی آزاد شده خارج از قراباغ و استقرار صهیونیسم در قراباغ (بجای ارامنه) دنبال می‌شود. شکست طرح «اسرائیل دوم» در «پاتاگونیای آرژانتین» و جذابیت‌های قفقاز و جمهوری آذربایجان در نزدیکی ایران، ایده پیاده‌سازی «اسرائیل دوم» در قراباغ را به‌ویژه پس از استقرار دفتر سوخنوت (آژانس یهود) در باکو، در دستور کار جبهه عبری غربی نئوعثمانی قرار داده است. این در شرایطی است که افکار عمومی ارمنستان به‌خوبی می‌دانند که چشم‌پوشی از حقوق ارامنه قراباغ و قربانی کردن حقوق آنان، دولت‌های قوم‌گرای باکو و آنکارا را در پیگیری طرح تجزیه ارمنستان جری‌تر می‌سازد؛ از اینرو از دید آنان، هیچ دولتی در ایروان، درخصوص چشم‌پوشی از این حق، مشروعیت و صلاحیت ندارد. ضمن اینکه علی‌رغم اخلال برخی از کشورهای اروپایی نظیر مجارستان به‌دلیل بهره‌مندی‌شان از پاداش‌های نفتی آَشکار و پنهان خاندان علی‌اف، پارلمان اروپا در بند ۵ قطعنامه مهر ۱۴۰۲ خود به صراحت «یادآوری می‌کند که باکو مسئولیت کامل حقوق، امنیت و رفاه مردم قراباغ را به‌عهده دارد و باید پاسخگو باشد و از جمهوری آذربایجان می‌خواهد که «حق بازگشت به سرزمین»، برخورداری ارامنه از حق مالکیت، حق حیات با عزت و هویت متمایز، برخورداری کامل آنها از حقوق مدنی، فرهنگی، اجتماعی و مذهبی را با رعایت منشور ملل متحد و کلیه قواعد حقوق بین‌الملل بشر و بشردوستانه، تضمین نماید و به رسمیت بشناسد». لازمه صلح و ثبات پایدار در قفقاز که مستمراً مورد تأکید تهران می‌باشد و در بیانیه فرمت ۳+۳ در تهران در آبان ۱۴۰۲ نیز مورد اشاره قرار گرفت، این است که باکو به سیاست «تبعیت کور» از طرح‌های محور لندنی صهیونی نئوعثمانی پایان دهد، و سرنوشت آتی حاکمیت خود را با سناریوهای بیگانگان گره نزند. از این منظر راه‌حل‌ها مشخص هستند: ۱. پیگیری جدی و نگاه غیر ابزاری به ایجاد کریدور ارس که اجرای هم به نفع باکو، تهران و همچنین ایروان و کل منطقه می‌باشد. ۲. توقف سیاست‌های قوم‌گرایی و مبتنی بر نفرت‌پراکنی، بازگشت ارامنه به قراباغ و تضمین حقوق و امنیت آنها در قالب تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان ۳. پایان دادن به وضعیت موجود در روابط باکو تل‌آویو که مصداق اجاره حاکمیت به صهیونیسم، محسوب می‌شود.
پدیدآورنده : دکتر احمد کاظمی
جهت اطلاع از مجموعه تحلیلها و یادداشتها در خصوص مسائل آذربایجان و قفقاز کلیک کنید.
مطالب مرتبط
