مسلمانان نابسامان جمهوری آذربایجان اسیر حاکمان ظالم و نادان
در روزهای اخیر بیانیه ای که آقای دکتر علی اکبر ولایتی درباره روابط ایران و جمهوری آذربایجان دادند واکنش های متفاوتی را در پی داشت که شاید بتوان گفت بصورت زنجیره ای به هم مربوط می شدند. دکتر ولایتی بعنوان مشاور عالی امور بین الملل مقام معظم رهبری از سیاست های نظام در قبال جمهوری آذربایجان حرف هایی را زدند که طبق روال ۳۰ ساله نشان از حسن هم جواری و همسایگی جمهوری اسلامی ایران در قبال همسایه های خود بود. ولی متأسفانه به جای اینکه طرف آذربایجانی پی به اشتباهات خود برده و موضع درستی را اتخاذ کند از این قضیه سوء استفاده کرده و حرف های دیکته شده اربابان خودشان را به نوعی دیگر تکرار کردند و موضع حق به جانبی را گرفتند که بله نگاه ما هم در همسایگی یک نگاه سازنده و... است و انگار آنها مجبور به واکنش در قبال جمهوری اسلامی ایران شده بودند، در صورتی که این جمهوری اسلامی ایران بوده که همواره در قبال گستاخی های رژیم دیکتاتور و عوامل صهیونیستی آنها مجبور به واکنش شده و اتفاقاً موضع دیپلماسی ایران در این همه سال به نوعی موضع منفعلانه ای هم بوده است.
بعد از آن هم در کانال تلویزیونی قدس ترکیه آقای نورالدین شیرین، مدیر این شبکه به بررسی روابط سه کشور ایران، ترکیه و آذربایجان پرداختند و هر سه کشور را به نسبت مساوی مقصر قلمداد کردند. بماند که ایشان با اینکه فردی منصف و چهره ی موجهی دارند در این یک مورد اخیر به نظر می رسید که ایشان بر اساس یک سری داده های اشتباه که یا سهواً و یا با القای برخی به ظاهر دلسوز منفعل دچار غفلت از پیشینه ی مسائل شده اند و ما هرگز بخشی از حرف های ایشان را در این مورد خاص مطابق با استانداردهای شخصیتی ایشان نمی دانیم.
و اما ایشان در اظهارات خود بصورت سربسته به جنبش حسینیون نیز حمله کردند و آنها را آتش بیارمعرکه معرفی کردند که افرادی به نام مقاومت در داخل ایران هم به تفرقه و اختلافات بیشتر دامن می زنند و این امثال حاج موسم صمداف و یا با حاج آبگول سلیمانوف و... انقلابیون واقعی جمهوری آذربایجان هستند نه خارج نشینانی که پشت سیستم نشسته و آمار و نهی می کنند. البته این مسئله هم کمی دور از انصاف بود؛ ولی تا جای خود بایستی بصورت مفصل بحث شود.
بنابراین، تذکر چند نکته در کل این مباحثات لازم می نماید که بایستی روشنگری شود: مطابقت و مخرج مشترک حرف های حکمت حاجی اف و نورالدین شیرین کجا بود؟ آنجایی که بخشی از تقصیرات را از جانب ایران دانستند؛ ولی هرگز این ادعا منصفانه نیست که بخواهیم به خاطر مصلحت اندیشی سیاسی تقصیرات را به نسبت مساوی بین سه کشور ایران ترکیه و آذربایجان تقسیم کنیم؛
✓ بله جمهوری اسلامی ایران هم مقصر است که در طول این سی سال همواره نتوانسته یا نخواسته حساب ملت آذربایجان را با دولت و حاکمیت آن جدا کند.
✓ بله جمهوری اسلامی ایران هم مقصر است که همواره با نرمی و آرامش و حتی گاهی با نگاه دیپلماسی منفعلانه با سران ج.آذربایجان خورد کرده تا امروز که آنجا خانه دوم صهیونیست علیه نظام اسلامی شده، آنجا لانه ی تجزیه طلبان پان ترک شده، آنجا (در باکو، شوشی و زنگیلان) محل اجلاس سران پان ترک و نژادپرست عثمانی مسلک شده است. مگر طبق قرار فی مابین دو کشور مبنی بر اینکه دو کشور نباید علیه مصالح هم اقدامی انجام دهند؛ ولی متأسفانه این جمهوری آذربایجان بوده که از همان اول بنای بدعهدی و کج رفتاری را در قبال خدمات جمهوری اسلامی ایران اتخاذ کرده ...
اگر بخواهیم جمهوری آذربایجان را اجمالاً بررسی کرده و چهره ای از آن ترسیم کنیم به مسائلی برمی خوریم که شایسته بدترین برخوردهای ممکن از سوی نظام جمهوری اسلامی ایران بوده ولیکن این پدر مهربان با فرزند ناخلف خود همواره مدارا کرده و پدرانه و دلسوزانه به او فرصت جبران اشتباهاتش را داده است.
اکنون با توجه به توضیحات فوق باهم مرور می کنیم:
- 1. تبدیل جمهوری آذربایجان به لانه ی تجزیه طلبانی چون چهرگانی و احمد اوبالی و تریبون دادن به آنها در رسانه های رسمی و غیررسمی آذربایجان که خلاف تعهدات قبلی است.
- 2. سیاست دوگانه یا مزورانۀ سران جمهوری آذربایجان در مورد ایران که در ظاهر ادعای دوستی کرده؛ ولی عملاً در قبال تخریب چهره ی سیاسی جمهوری اسلامی ایران در بین ملت آذربایجان با شایعات همراهی کرده اند. [شایعاتی از قبیل کمک به ارمنستان (با اینکه بارها الهام علی اف، حکمت حاجی اف و برخی از سران کشور آذربایجان در ظاهر هم که شده صراحتاً خلاف این مدعا را اعتراف نموده اند) - مطرح نمودن مسئله ملت ترک و ملت فارس و...]
- 3. حمله به تأسیسات هسته ای ایران از خاک آذربایجان توسط رژیم منحوس صهیونیستی
- 4. ترور دانشمندان هسته ای کشور با ورود از مرزهای کشور آذربایجان
- 5. مطرح نمودن تاریخ ساختگی با برنامه های شیطانی براندا شیفر صهیونیستی و اردوغان و حتی تحریف کتب درسی در مدارس جمهوری آذربایجان و سعی در گسترش ایران ستیزی و تشیع زدایی.
- 6. فرستادن جاسوس های مختلف در قالب ها و شکل های مختلف به داخل ج. ا. ایران
- 7. شروع تنش ها از طریق مجلس و نمایندگان مجلس جمهوری آذربایجان در رسانه های خود
- 8. برگزاری اجلاس سران ترک در باکو، زنگیلان، شوشی و اخیراً در نهمین دوره ی آن که شاهد گزافه گویی های شخص اول جمهوری آذربایجان یعنی الهام علی اف بودیم.
- 9. رسانه های ملی و رسمی آنها مدام در حال اجرای طرح ها و مواضع صهیونیستی انگلیسی و ترکی هستند.
- 10. و هزاران مسئله دیگر نیز وجود دارد که بحث های جداگانه و مفصلی را می طلبد و ما فعلاً به این مقدار اکتفا می کنیم.
مطالب مرتبط
