دلایل موضع انفعالی ایران در قبال گستاخیهای سران جمهوری آذربایجان
پیرو سوالات مکرر مخاطبان شبکه های مجازی اجتماعی مبنی بر عدم موضع گیری مناسب جمهوری اسلامی ایران در قبال گستاخی های الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان و برخی فعالان پان ترک، مطالبی مختصر جهت تنویر افکار عمومی مطرح می شود:
دلایل متعددی مبنی بر عدم پاسخگویی صریح و قاطع مسئولان بلندپایه کشور در قبال اظهارات سخیف الهام علی اف و لعبتکان رژیم جعلی صهیونیستی اش وجود دارد از جمله اینکه؛
۱. این کشور غالب جمعیتش شیعه است و موضع حمله به یک کشور شیعی از جمهوری اسلامی ایران موضع مناسبی نیست، هرچند که ما سیاست های دفاعی خود را هم داریم و این گونه نیست که اگر کشوری به عنوان ابزار و روزنه ی نفوذ و حمله ی دشمن باشد، نسبت به آن بی تفاوت باشیم، البته این چالش ها قابل تأمل است که توضیح خواهیم داد.
۲. به هیچ وجه ایران، علی اف و امثال اردوغان را در حد و اندازه ای نمی بیند که بخواهد به آنها هم پاسخی دهد؛ یعنی عزت اسلامی و اقتدار نظامی کشور مانع آن می شود که وارد بازی از پیش تعیین شده ی دشمن شویم تا در یک کفه ی ترازو جمهوری اسلامی باشد و در کفه ی دیگر آن ترکیه و جمهوری آذربایجان.
در صورت لزوم و نهایتاً از طریق وزارت امور خارجه، فرماندار، استاندار و یا یکی از فرماندهان تیپ و لشکری به آنها هشدار می دهند، و کار بدان جا کشیده نمی شود که سران اصلی کشور به آنها واکنشی نشان دهند، ولی چنانچه گذرشان به ایران افتاد، نصایح پدرانه ای به آنها گوشزد می شود که بروید آدم باشید و سرتان به کار خودتان باشد ... و حتی بخواهیم دقیق تر بگوییم؛ ایران می داند، علی اف هیچ اختیاری از خود ندارد و آنچه را که اسرائیل به وی دیکته کرده آن را اجرا می کند و ایران هم دشمن اصلی خود را می شناسد و...
۳. مواضع ایران در قبال رژیم منحوس صهیونیستی بر کسی پوشیده نیست و این را بهتر از هر کسی سران این رژیم درک کرده اند و تمام تلاش های خود را دارند تا این خطر را از خود و مرزهای خود دور کنند، لذا به هر حبابی دست دراز می کنند تا خود را از خطر نابودی نجات دهند، لذا در وهله ی اول آنها سعی دارند تا ایران را از مرزهای خود دور کنند، همان ایرانی که هرم نفس هایش بیخ گوش اسرائیل کاملاً ملموس و محسوس است؛ بنابراین آنها می کوشند تا یک درگیری و جنگی در شمال غرب ایران راه بیندازند، هرچند که به نتایج این جنگ فرضی هم کاملاً مشرف هستند؛ ولی بنا به دلیل اولی که عرض کردیم، آنها با این اقدامات دنبال صید دستاوردهای رسانه ای مسموم و کشنده علیه جمهوری اسلامی ایران هستند و به اصطلاح خودمان، شیعه و مسلمان را با خودشان درگیر می کنند تا از این درگیری بهره برداری سیاسی کنند و این فتنه ی کمی نیست؛ به قول معروف تفرقه بینداز و حکومت کن ...
۴. و یک نکته ی دیگر هم وجود دارد که شاید عموم مردم یک روی سکه را می بینند و از طرف دیگر آن غافل هستند، اینکه در حوزه ی آذربایجان و قفقاز دو سیاست متضاد وجود دارد که کمی کار را سخت تر می کند، آن هم نگاه دیپلماسی نزدیک به انفعال و نگاه انقلابی که اصطلاحاً بخواهیم بگوییم: نگاه پدافندی و نگاه آفندی
اینجا لازم است بدون تعارف عرض کنیم؛ نگاه دیپلماسی کشور ما در قبال هتاکی ها و گستاخی های رژیم خانوادگی علی اف همواره یک نگاه انفعالی و بسیار ضعیف بوده و این باعث جری تر شدن آنها شده، هرچند که ما معتقد به درگیری و جنگ با این همسایه و برادر خود نیستیم؛ ولی سران این همسایه را هم عروسک خیمه شب بازی صهیونیست ها می دانیم و در قبال آن باید یک نگاه انقلابی باشد.
بدون هیچ گونه تعارفی در این حوزه ما ضعف داریم و دیپلماسی کف میدان ما در این حوزه خمیرمایه ی انقلابی لازم را ندارد.
۵. ایران هرگز در قبال گزافه گویی ها و حرف های غیراصولی رقبایش اقدام عملی انجام نمی دهد، گرچه شاید در قبال رجزخوانی ها، جای رجز انقلابی یا دیده نمی شود و یا خیلی کم است؛ ولی این هشدار را به همه داده که اگر از هر نقطه ای علیه کشور ما اقدامی انجام شود، ما همان نقطه را مورد هدف قرار خواهیم داد... (البته این هم از طرف رهبر معظم انقلاب به عنوان یک حکم کلی و راهبردی به سران نهادهای نظامی و امنیتی ارائه شده و خوشبختانه حوزه ی دیپلماسی دراین رابطه نمی تواند ورود کرده و آن را به انفعال بکشاند.)
(درباره ی این مسئله حرف های زیادی هست.)
حال بخواهیم مختصرش کنیم موضع ایران این است که کشور عزیزمان دارد خودش را برای موعد مهم درگیری با اسرائیل آماده می کند، با اینکه اسرائیل می خواهد این درگیری را از مرزهای خود دور کرده و ایران را در آذربایجان و ترکیه مشغول کند، ولی کشور دارد با تدابیر خاصی این مسئله را مدیریت می کند. (البته نه به معنای اینکه از جریانات ترکیه و آذربایجان غافل باشد)
تلاش عمده بر این است تا إن شاءالله سر افعی را قطع کند. باشد که کل بشریت از شر این رژیم کودک کش و منحوس نجات یابند. مسئله این است.
مطالب مرتبط
