مباحث ذکر یار استاد محمد شجاعی/ جلسه 24 - جلاء قلب
جلسه بیستم و چهارم مباحث معرفتی ذکر یار از سری مباحث استاد محمد شجاعی با عنوان «جلاء قلب» تقدیم حضورتان می شود.
جهت دسترسی به ســایر جلســات «ذکــر یـــار» اینجــا کلیک کنید
یاد خدا، کلید صلاح، خودسازی و حیات قلب و غذای روح است و مسلم است که هر چقدر غذا بیشتر خورده شود، انسان فربه تر و قویتر میشود.
انسان بی نهایت طلب است و بخاطر داشتن فوق عقل غذای بخش انسانی اش سیری پذیر نیست و مثل غذای بخش مادی نیست که شما باید کم بخورید.
خداوند برای هر چیز قدر و اندازهای قرار داده؛ جز برای یاد خدا.
انسان هر چقدر غذای بخش انسانی بیشتر بخورد، برایش خوب است؛ چون بدون رسیدن به بی نهایت آرامش پیدا نمیشود وهر چه کمتر بخورد بعد از مرگ غصه اش بیشتر می شود. لذا تا میتوانید دائم غذای معنوی بخورید.
انسان چون مسیرش بی نهایت است و باید با دنیا یک ابدیت را بسازد، هیچ وقت بی نیاز از ذکر نمیشود. لذا باید دائماً تمرین کند و خودش را قوی کند و یاد خداوند تبارک و تعالی را در دل خودش زنده نگه دارد.
از دیگر آثار ذکر، نور قلب است که حقیقت انسان را نورانی میکند. نه فقط قلب بلکه فکر را هم نورانی میکند.
جلاء قلب چیست؟ یاد خداوند است؛ یعنی شما باید مرتب یاد خدا کنید تا اشتباهات، قساوت قلب و آن حجاب هایی که روی قلب نشسته است، از بین برود.
ما باید برای ذکر مجلس بگیریم مثل مجلس صلوات. برای یاد خداوند باید مجلس و ساعت ویژه قرار دهید، ضمن کارهای دیگر با حواس پرتی و در ضمن جماعت کافی نیست.
اگر کسی واقعا بخواهد به آثار ذکر برسد، باید حتماً به احترام خود حقیقی و منِ الهی اش خودش به طور خصوصی خلوت داشته باشد.
علامت یک ذاکر آرام و شاد بودنش است. اگر می بینید در طول روز عصبی هستید یا حرف بدی از دهانت در رفت یا فکر بدی به سرت زد، مطمئن باش بخاطر این ست که کمبود ذکر داری و غذا به شما نرسیده است.