تاریخ انتشار: 03 ژوئن 2020 شماره مطلب: 29487 تعداد بازدید: 1369 نظرات: 0

موضوع:

اختلال نشخوار (rumination disorder یا Merycism)

در یک تجربه نشان داده شد که اگر به کودک اجازه داده شود هر چقدر دلش می‌خواهد غذا بخورد، میزان نشخوار کردن کم می‌شود.

اختلال نشخوار را بهتر بشناسیم

اختلال نشخوار (rumination disorder یا Merycism) اختلالی است که وجه مشخص آن نشخوار ارادی و مکرر غذاهای خورده شده همراه با برون ریزی یا بلع مجدد اما بدون حالت تهوع است. اختلال نشخوار اکثراً در بچه های سه ماهه تا یک ساله و افراد عقب مانده ذهنی دیده می شود و شیوع آن در دو جنس برابر است. گاهی حتی مشاهده شده است کودکان بزرگتر با تحریک حلق خود با انگشت، سبب استفراغ یا بازگرداندن غذا شده و دوباره شروع به جویدن آن می کنند. امروزه این اختلال در افراد بالغ مختلف نیز مشاهده شده اما بررسی های کافی در این مورد انجام نشده است.

در یک تجربه نشان داده شد که اگر به کودک اجازه داده شود هر چقدر دلش می خواهد غذا بخورد، میزان نشخوار کردن کم می شود.

اختلال نشخوار (rumination disorder یا Merycism)

ویژگی های تشخیصی اختلال نشخوار

ویژگی اصلی اختلال نشخوار، نشخوار مکرر غذاست که پس از تغذیه یا خوردن ظرف مدت حداقل 1 ماه روی می دهد (ملاک A). مقداری از غذایی که قبلا بلعیده شده ممکن است بدون تهوع آشکار، قی کردن غیرارادی، یا نفرت، به دهان برگردانده شود. امکان دارد غذا دوباره جویده و بعد از دهان بیرون ریخته شود یا دوباره بلعیده شود. نشخوار در اختلال نشخوار باید مکرر باشد، حداقل چندبار در هفته روی دهد، مخصوصا به صورت روزانه.

ملاک های تشخیصی اختلال نشخوار

A. نشخوار مکرر غذا ظرف مدت حداقل 1 ماه، غذای نشخوار شده ممکن است دوباره جویده، دوباره بلعیده، یا تف کرده شود.

B. نشخوار مکرر ناشی از بیماری معدی- روده ای مربوط یا بیماری جسمانی دیگر نیست (مثل برگرداندن معدی- مروی، تنگی مجرای باب المعده).

C. این اختلال خوردن منحصرا در طول دوره بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، یا اختلال مصرف غذای پرهیز/ محدودکننده روی نمی دهد.

D. اگر نشانه ها در زمینه اختلال روانی دیگری روی دهند (مثل ناتوانی عقلانی [اختلال عقلانی رشدی]، یا اختلال عصبی- رشدی دیگر) به قدر کافی شدید هستند که توجه بالینی بیشتر را موجه سازند.