بهترین بندگان خدا در کلام امام باقر علیه السلام

دریافت ویدئو
دانلود فایلاندازه
فایل بهترین بندگان خدا در کلام امام باقر5.8 مگابایت
موضوع: 
این کلیپ 196 ثانیه ای، حاوی شرح حدیثی زیبا با موضوع بهترین بندگان خدا در کلام امام باقر علیه السلام توسط مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی تقدیم جویندگان طریق معرفت می شود.

 بهترین بندگان خدا در کلام امام باقر علیه السلام / شرح حدیثی زیبا توسط مقام معظم رهبری

این کلیپ 196 ثانیه ای، حاوی شرح حدیثی زیبا با موضوع بهترین بندگان خدا در کلام امام باقر علیه السلام توسط مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی تقدیم جویندگان طریق معرفت می شود.

 بهترین بندگان خدا در کلام امام باقر علیه السلام

عَن أَبِی جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ بَاقِرِ عَلَیه‌ِ السَّلَام قَال سُئِلَ رَسُولُ الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَ آلِه عَن خِیارِ العِباد؛ (1)

فَقَال : أَلَّذِینَ إِذَا أَحسَنُوا إِستَبشَرُوا، وَ إِذَا أَسَاءُوا إِستَغفَرُوا ، وَ إِذَا أُعطُوا شَکَرُوا، وَ إِذَا ابتلوا صَبرُوا، وَ إِذَا غَضِبُوا غَفَرُوا

بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟ این را از پیغمبر اکرم کسی سؤال کرد؛

حضرت در پاسخ فرمودند: بهترین بندگان کسانی هستند که وقتی کار نیک می‌ کنند خوشحالند که کار خوب کرده‌ اند. این خوشحالی ارتباطی ندارد به اینکه انسان غرور پیدا کند و عُجب به کار خیر پیدا کند. این 2 چیز است. این ها را از هم تفکیک کنیم. یک‌ وقت انسان دو رکعت نماز که می‌خواند خیال می‌ کند در یک مرتبه‌ ی عالی [قرار دارد]. عُجب یعنی خودشیفتگی، خودفریفتگی، خودشگفتی به انسان دست می‌ دهد؛ این مذموم است.
در مورد اسائه -کار بد انجام دادن- به این اکتفا نشده است که بگوییم وقتی [کسی] کار بد انجام داد ناراحت باشد، نه، ناراحتی کافی نیست؛ عملی هم دنبالش لازم است و آن عمل عبارت است از استغفار؛ از خدای متعال عذرخواهی کند، وقتی کار بدی کرد -استغفار یعنی عذرخواهی کردن- از خدا عذرخواهی کند، معذرت‌ خواهی کند.
وقتی خدای متعال به او چیزی می‌ دهد، او سپاسگزار باشد؛ یعنی وقتی نعمت‌ های الهی را متذکر می‌ شود، نعمت‌ های الهی را می‌ بیند یا نعمت جدیدی به او داده می‌ شود، او شکرگزار باشد، غافل نباشد از اینکه خدای متعال این نعمت را به او داده است.
وقتی هم که یک ابتلایی در زندگی اینها پیش آمد، مشکلی برایشان پیش آمد، در آن هم صبر کنند. وقتی از کسی خشمگین شدند، از او بگذرند، او را بیامرزند؛ البته طبیعی است که این غضب لله نیست، این غضب لِشخص است. واِلّا غضب لله را ما حق نداریم به خاطر اهواءِ خودمان یا به خاطر چیزی، وقتی یک جایی لله غضب کردیم، اینجا آن غضب را باید ادامه بدهیم، باید حفظ کنیم.

پی نوشت :

1- الامالی شیخ صدوق، ص ۶۰

Share