احادیثی در مورد امام حسن علیه السلام - 2

واصل بن عطاء گوید:
کانَ الْحَسَنُ بْنُ عَلىٍّ علیهماالسلام عَلَیْهِ سیماءُ الاَْنْبِیاءِ وَ بَهاءُ الْمُلُوکِ.
در امام حسن علیه‏ السلام سیماى پیامبران و شکوه و جلوه پادشاهان جمع بود.(مناقب، ج 4 ص 9)

احمد بن محمد مغیرى گوید:
کانَ الْحَسَنُ بْنُ عَلىٍّ علیهماالسلام جَعْدَ الشَّعْرِ، حَسَنَ الْبَدَنِ، کَثَّ اللِّحْیَةِ.
امام حسن بن على علیه‏ السلام موهاى بهم پیچیده، بدنى زیبا و ریشى پرپشت داشت.(کشف الغمّة، ج 1 ص 548)

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله با اشاره به امام حسن علیه السلام فرمودند:
اللّهُمَّ إنّی اُحِبُّهُ فأحِبَّهُ ، وأحِبَّ مَن یُحِبُّهُ؛
خدایا! من او را دوست دارم، تو نیز دوستش بدار و دوستدارانش را هم دوست بدار.(کنز العمّال: 37640)

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
حسنٌ مِنّي وأنا مِنهُ ، أحَبَّ اللّه ُ مَنْ أحبَّهُ ، الحسنُ والحسينُ سِبْطانِ مِن الأسْباطِ ؛
حسن از من است و من از اويم. هر كه او را دوست بدارد خداوند دوستش دارد. حسن و حسين دو سبط از اسباط هستند.(بحار الأنوار: 43 306 66)

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
إنّ أميرَ المؤمنينَ صلواتُ اللّه ِ علَيه لمّا حَضرَهُ الّذي حَضرَهُ قالَ لابنهِ الحسنِ: اُدْنُ منّي حتّى اُسِرَّ إليكَ ما أسرَّ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إليَّ ، وأئتَمِنَكَ على ما ائتَمنَني علَيهِ ، فَفعَلَ؛
چون وفات اميرالمؤمنين صلوات اللّه عليه فرا رسيد، به فرزندش (امام) حسن علیه السّلام فرمودند: نزديك من آى تا رازى را كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به من گفت به تو بگويم و آنچه را به من امانت سپرد به تو بسپارم. سپس، اين كار را كرد.(الكافي: 1 298 2)

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله خطاب به امام حسن علیه السّلام فرمودند:
مَن أتاکَ زائِرا بَعدَ مَوتِکَ فَلَهُ الجَنَّةُ ؛
پاداش کسى که پس از مرگت به زیارت تو آید، بهشت است.(تهذیب الأحکام ، ج 6، ص 20)

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.(جامع الاخبار ص 46)

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن بن على علیه السلام کان اذا ذکر الجنة و النار اضطراب اضطراب السلیم و سأل الله الجنة و تعوذ به من النار.
همانا حسن بن علی علیه السلام وقتى از بهشت و آتش دوزخ یاد مى کرد، مثل مار گزیده به خود مى پیچید و از خداوند بهشت مى طلبید و از آتش به خداوند پناه مى برد.(امالى صدوق، ص 150، بحارالانوار، ج 43 ص 331)

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن بن على عليه السلام كان لايقرء من كتاب الله عزوجل ((يا ايها الذين آمنوا)) الا قال: لبيك، اللهم لبيك.
امام حسن عليه السلام هيچ وقت آيه ((يا ايها الذين آمنوا)) (اى كسانى كه ايمان آورده ايد) را از كتاب خدا نمى خواند مگر اينكه مى گفت ((لبيك اللهم لبيك)).(بحارالانوار 43 ص 331)

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن علیه السلام کان اذا ذکر البعث و النشور بکى و اذا ذکر الممر على الصراط بکى.
امام حسن علیه السلام وقتى برانگیخته شدن و حشر و نشر قیامت و گذشتن از پل صراط را به یاد مى‌آورد، گریه مى‌کرد.(امالى صدوق ص 150)

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن علیه السلام کان اذا ذکر الموت بکى و اذا ذکر القبر بکى.
امام حسن علیه السلام وقتى مرگ را به یاد مى آورد، مى گریست، و هرگاه به یاد قبر مى افتاد، مى گریست.(امالى صدوق، ص 150، بحار الانوار ج 43، ص 331)

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
ان الحسن بن على عليه السلام كان اصدق الناس لهجة و افصحهم منطقا.
امام حسن عليه السلام از جهت زبان صادق ترين مردم و از نظر گفتار فصيح ترين آنان بود.(بحارالانوار 43: 331، عوالم 16: 132 ح 5)