المیزان؛ باب ورود به عالم قرآن

المیزان؛ باب ورود به عالم قرآن

از راه های اصلی ورود به عالم معنا، قرآن است، منتها راه رسیدن به قرآن، تفسیر آن است، آن هم تفسیری که بتواند جانمان را به قرآن نزدیک کند، در این رابطه می توان تفسیر قیم المیزان را نام برد.[1] از این فكرها  نكنید كه از فردا مستقیم سراغ قرآن می رویم این طمع خام، و دست کم گرفتنِ قرآن است. حتی زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) وقتی قرآن نازل  می شد اصحاب سؤال می کردند: «یا رسول الله! منظور این آیه چیست؟». خیلی از آیات به این راحتی معنی خود را آشكار نمی كند. ما در روایت داریم كه بعضی از آیات قرآن را آخرالزمان می فهمند.[2] برای همین است كه عرض نکردم برای ورود به عالم عقل فعال و نور جبرائیلی مستقیماً رجوع كنید به «قرآن»، عرض کردم رجوع كنید به تفسیر «المیزان»، این تفسیر خیلی كمك تان  می كند، چون حضرت علامه ی طباطبائی«رحمة الله علیه» از آن عالمانی هستند که عالَم دارند، آن هم عالَم توحیدی ناب.

اگر بخواهیم عالَم دینی پیدا کنیم و حکیمانه فکر کنیم و حکیمانه بیندیشیم تفسیر شریف المیزان كمك می كند، زیرا عالَم قرآنی علامه ی طباطبائی«رحمة الله علیه» در آن منعکس است. از جمله شخصیت های تحت تأثیر علامه طباطبایی؛ آیت الله  جوادی آملی و آیت  الله حسن زاده آملی و آیت  الله محمد شجاعی هستند، وقتی وارد عالم امثال این عزیزان شدید وارد كاخی می شوید که به عالَم قدس مرتبط است و به واقع وارد بهشت می شوید، که صورت قیامتی آن همان قصرهایی است که در بهشت به مؤمنین وعده داده اند. ولی در بهشت به ازای ارتباط با روح بعضی از عالمان، فقط یك درخت به انسان می دهند، چون یک نکته ی خوب دارند، نه یک عالَم. زیر یک درخت كه تماماً نمی توانیم زندگی  بكنیم. بعضی كتاب ها دریچه ی ورود به یك قصراند، همان طور که تفسیر قیم المیزان دریچه ی ورود به قصر بی انتهای قرآن است. [3] و اگر كسی توانست وارد آن بشود به او بهشتی می دهند كه در مورد آن فرمود: «جَنَّةٌ عَرْضُها كَعَرْضِ السَّماءِ وَ الاَرْضِ»؛[4] بهشتی که عرض آن به اندازه ی عرض آسمان و زمین است.