کشور آلبانی در سال های قبل از میلاد مسیح(علیه السلام) مستقل بود اما پس از تشکیل امپراتوری روم به اشغال این امپراتوری درآمد. در پی زوال امپراتوری روم به دست مسلمانان، آلبانی در معرضِ هجوم همسایگانِ خود قرار گرفت و سرانجام سربازان امپراتوری عثمانی در سال 1502میلادی، این کشور را تصرف کردند. از آن پس به مدت بیش از چهارصد سال، دولت عثمانی بر این سرزمین حکومت کرد و در این زمان بیشتر مردم آلبانی، به اسلام گرویدند. در اوایل قرن بیستم که امپراتوری عثمانی شبه جزیره بالکان را در جنوب شرقی اروپا از دست داد، با تلاش استقلال طلبان آلبانی، این کشور به خودمختاری و سپس در 28 نوامبر سال 1912میلادی به استقلال رسید. این کشور پس از جنگ جهانی دوم زیر نفوذ اتحاد جماهیر شوروی به حکومت کمونیستی تحت رهبری انور خوجه تن داد و این وضعیت تا 1992میلادی ادامه یافت. جمهوری آلبانی تنها کشور اسلامی اروپا با وسعت حدود 29 هزار کیلومتر مربع در ساحل دریای آدریاتیک و بین کشورهای یونان، یوگسلاوی، بوسنی و هرزگوین و مقدونیه قرار دارد. جمعیت این کشور، اندکی بیش از سه میلیون نفر است و پیش بینی شده است تا سال 2025 میلادی، به حدود 4 میلیون نفر افزایش یابد. نژاد مردم این کشور، آلبانیایى و زبان رسمی، آلبانی توسک می باشد. 70 درصد مردم آلبانی مسلمان بوده و حدود 15 درصد مسیحی و اکثر آنها ارتدوکس هستند. پایتخت این کشور، تیرانا و شهرهای مهم آن عبارتند از الباسان، دوراتن و شکوداد. واحد پول این کشور، لک نامیده می شود و نظام سیاسی این کشور، جمهوری چند حزبی با یک مجلس قانون گزاری است. 28 نوامبر روز ملی و سال روز استقلال این کشور از عثمانی می باشد.
