شهادت علی اصغر اسدی(1360هجری شمسی)

شهید علی اصغر اسدی، ششم بهمن سال 1326هجری شمسی در روستای چشمه خسرو چشم به جهان هستی گشود. على اصغر، کودکى فعال و آرام بود. از همان کودکى، اصول و فروع دین و نام دوازده امام را یاد گرفت و آن  ها را به زبان مى آورد. در کارهاى خانه و کشاورزى به مادر و پدرش کمک مى کرد. در اوقات فراغت، به مسجد مى رفت. به قرآن و دعا علاقه داشت. مردم را جمع مى کرد و براى آن ها قرآن مى خواند. مى گفت: «هروقت قرآن مى خوانم روحیه ام عوض مى شود.»

على اصغر اسدى در سال ۱۳۴۸ه.ش و در سن نوزده سالگى با ثریا چوبدار پیمان ازدواج بست که مدت زندگى مشترک آن ها ۱۲ سال بود. همسر شهید مى گوید: «او فردى خوش اخلاق، خوش برخورد، متواضع، صابر و باتقوا بود.» ثریا چوبدار مى گوید: «به ساده زیستى علاقه داشت.» در سال ۱۳۵۱ه.ش با آیت الله ربانى شیرازى در رابطه بود. او با روحانیون علیه شاه فعالیت مى کرد. پیرو خط امام (ره) بود و زندگى خود را وقف مبارزه و اعتقادش کرده بود. یک بار از قم زمانی که اعلامیه امام (ره) را مى آورد، ساواک او را دستگیر کرد و مجروح شد که او را به زندان تایباد بردند. در تهران نیز به زندان اوین افتاد. بعد از پیروزى انقلاب با تشکیل کمیته انقلاب اسلامى، ابتدا عضو کمیته و سپس عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامى شد.
در آن ایام، یک مأموریت ۴۵ روزه به شهرستان کاخک داشت. چون در آن جا منافقین نفوذ کرده بودند، او به عنوان مسئول گروه توانست با شجاعت شهرستان کاخک را از دست منافقین خارج کند. مى گفت: «شهدا زحمت هاى زیادى کشیده اند که باید خون هاى آن  ها را پایمال نکنیم. نشستن در خانه حرام است، وقتى که دشمن به خاک ما حمله کرده است.»
در اوایل جنگ تحمیلی، به منطقه  کردستان اعزام شد و در مقابل حرکت هاى منافقین استقامت کرد. او فرمانده اى بسیار شجاع بود. با نیرو ها خوش رفتارى مى کرد. بیش تر از همه زحمت مى کشید و در مأموریت هاى خطرناک پیش قدم بود. او از سوى سپاه نیشابور محافظ نمایندگان مجلس بود. در پشت جبهه در سازمان دهى نیروهاى بسیج فعالیت مى کرد و در سپاه پاسداران انقلاب اسلامى نیز حضور داشت.
مسئولیت هاى شهید اسدی به ترتیب عبارت اند از: «مسئول پایگاه بسیج نیشابور»، «محافظ نمایندگان مجلس»، «محافظ نمایندگان از سوى پایگاه نیشابور» و «فرماندهى گردان در لشکر ۵ نصر». همسر شهید مى گوید: «در محاصره  جاده  ماهشهر - آبادان، در منطقه با مشکلی برخورد مى کنند که مجبور مى شوند عقب نشینى کنند. در راه برگشت، با تعدادى عراقى برخورد مى کنند که او بلافاصله یک لباس عربى که به همراه داشت بر تن مى کند و آن لباس را هم خونى مى کند و در همان جا مى خوابد. وقتى عراقى  ها او را مى بینند، فکر مى کنند که او کشته شده است.» اگر رزمنده اى مشکل داشت، با تمام وجود مشکلش را حل مى کرد و در شادى آن  ها شاد و در غم هاى آن  ها ناراحت مى شد. هم رزم شهید - على اکبر شوشترى - مى گوید: «در زمان جنگ شبى نگهبان بودم و نخوابیده بودم. حالت خواب آلودگى داشتم. شهید اسدى نیز پاس بخش بود. او به طرف من آمد و گفت: شما خسته اید، بروید استراحت کنید. من به جاى شما انجام وظیفه مى کنم.»

او یک نظامى متفکر بود. با اندک مهمات بر دشمن پیروز مى شد. با کم ترین تلفات، بیش ترین تلفات را از نیروهاى بعثى مى گرفت. هم رزم شهید - مجتبى انتظارى - مى گوید: «همیشه با وضو بود و نماز شب او هیچ وقت ترک نشد.» همسر شهید مى گوید: «او خواب دیده بود که شهید مى شود. به من گفت: این بار که به جبهه بروم، دیگر برنمى گردم، یا سرم به کربلا مى رود، و یا خودم.» همان طور هم شد. وقتى که او به شهادت رسید و جنازه اش را آوردند، یک قسمت از سرش از بین رفته بود.» هم رزم شهید - مجتبى انتظارى - مى گوید: «در عملیاتى که ایشان به شهادت رسید، باید از آب عبور مى کردیم. او کفش هایش را از پا در نیاورد. وقتى که به شهادت رسید، کفش هایش را که از پا درآوردند، پوست پایش به کفش چسبیده بود.»
على اصغر اسدى سرانجام در در تاریخ اول دی ماه سال ۱۳۶۰ ه.ش در عملیات مطلع الفجر گیلانغرب بر اثر اصابت ترکش به درجه عظماى شهادت رسید. پیکر مطهر شهید گران قدر، علی اصغر اسدی  پس از حمل به زادگاهش، در گلزار مشترک روستاى قلعه و چشمه خسرو به خاک سپرده شد. شهادت او بر روى بسیارى از افراد تأثیر گذاشت و باعث شد که افراد زیادى به جبهه ها بروند.