باید به عاشورا دیدی فقهی و اجتهادی داشته باشیم

قیام عاشورا به واسطه یک اصل کاملا فقهی استوار است که همان امربه معروف و نهی از منکر است ولی یک سوال بزرگ نیز وجود دارد که امام چگونه به رغم اینکه می دانستند امر به معروف در میان این افراد کارگر نیست دست به امر به معروف زدند؟
پاسخ به این سوال نه از عقل بر می آید و نه احساس و عرفان؛ بلکه این پاسخ تنها از فقه برمی آید زیرا اصل حفظ دین بالاترین اصلی است که باعث می شود که امام با فرزند خردسال و یا نوزاد خود به صحرای کربلا وارد شوند.

به گزارش خبرنگار ضیاءالصالحین به نقل ازحوزه، آیت الله  محمدجواد فاضل لنکرانی جمعه شب در مراسم سالروز هفتم شهادت امام حسین(علیه السلام) در محفل عزاداری بوی سیب در قم گفت: اگر محرمی بر ما بگذرد و جلوه ای تازه از برکات امام حسین(علیه السلام) و عاشورا بر ما گشوده نشود در واقع در جای خود متوقف مانده ایم.
وی افزود: انسان در عزاداری امام حسین(علیه السلام) به تکامل می رسد و این اشک ها نیز انسان را به مراتب عالی صعود می دهد؛ حضور در مجلس عزاداری ایجاد تعالی قطعی می کند.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(علیهم السلام) گفت: امام رضا(علیه السلام) بیان فرمودند، اگر کسی در عزای ما عزادار و در شادی ما شاد باشد در مراتب عالی بهشت با ما همنشین خواهد شد؛ برکت قیام امام حسین(علیه السلام) همه بشریت را با خود همراه کرده است؛ همه برکات عالم به این مکتب گره خورده است.
وی یادآورشد: قیام عاشورا از جهات مختلفی بررسی شده است که یکی از آنها ابعاد تاریخی است؛ از جمله بررسی این مطلب که آیا دستور قتل امام را یزید صادر کرد یا مشاور مسیحی وی و پدرش؟؛ پس از دوران خلیفه دوم به بعد تا دوران معاویه و یزید نفوذ یهود و نصاری در جامعه اسلامی به شدت توسعه یافته بود و در امور مختلفی دخالت داشتند و فتنه های زیادی را نیز ایجاد کردند.
عضو جامعه مدرسین گفت: نگاه احساسی و عقلی از دیگر وجوهی است که از آن دو جهت نیز عاشورا تحلیل شده است؛ البته باید گفت برخی بیان می کنند که عاشورا فوق عقل است، ولی چنین دیدگاهی درست نیست.
آیت الله فاضل لنکرانی یادآورشد: نگاه فقهی به عاشورا از مهمترین نگاه هایی است که باید به این حادثه داشت و این نگاه به حدی وسیع و درست است که می توان آن را مهمترین وجه عاشورا قلمداد کرد.
وی گفت: باید به عاشورا دیدی فقهی و اجتهادی داشته باشیم و در این زمینه زوایای این امر را نیز به خوبی در نظر داشت؛  ضوابط اجتهادی نیز در این عرصه باید به در نظر گرفته شود؛ امام حسین(علیه السلام) بیان کردند که دین لقلقه و بازیچه زبان مردم است و بنی امیه مصداق خاص و اتم این جریان بودند.
وی تصریح کرد: انسان های دین دار واقعی در مواقع مهم امتحان خود را نشان می دهند؛ باید به گونه ای زندگی کنیم که در مقابل هرگونه اهانت و حمله به دین بایستیم؛ امام راحل نیز با این دغدغه قیام کردند و در شرایطی که هیچ کسی حتی بسیاری از یاران امام نیز باور نداشتند این انقلاب به پیروزی رسید.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(علیهم السلام) تصریح کرد: قیام عاشورا به واسطه یک اصل کاملا فقهی استوار است که همان امربه معروف و نهی از منکر است ولی یک سوال بزرگ نیز وجود دارد که امام چگونه به رغم اینکه می دانستند امر به معروف در میان این افراد کارگر نیست دست به امر به معروف زدند؟
وی گفت: پاسخ به این سوال نه از عقل بر می آید و نه احساس و عرفان؛ بلکه این پاسخ تنها از فقه برمی آید زیرا اصل حفظ دین بالاترین اصلی است که باعث می شود که امام با فرزند خردسال و یا نوزاد خود به صحرای کربلا وارد شوند.
آیت الله فاضل لنکرانی بیان کرد: مکالمه تاریخی امام حسین(علیه السلام) و ام سلمه بیانگر این مساله است که امام (علیه السلام) به روشنی از شهادت خویش و حتی محل شهادت و افراد و قاتلان خود مطلع بودند، ولی حفظ دین جز به این شهادت میسر نبود.
وی گفت: امام حسین(علیه السلام) به عنوان امام، هدایت مردم را به عهده داشتند و تا آخرین لحظه نیز از هدایت مردم دست برنداشتند؛ امام در دیدار با عمرسعد نیز سعی کردند که وی را از جهنم نجات دهند، ولی وی ترس از یزید را بهانه کرد که عده ای با کوته فکری این سخنان را تلاش امام برای نجات جان خود قلمداد کردند؛ امام در گفت گو با لشکر دشمن و همچنین خطاب به شمر نیز سعی کردند که او را از جهنم نجات دهند، ولی شیطان باعث شد که این بیچارگان بهشت را به جهنم بفروشند.