سعادت در گرو دوستی امیرالمومنین(علیه السلام)

حضرت زهرا (سلام الله علیها) : همانا سعادتمند کامل و حقیقی کسی است که امام علی(علیه السلام) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد[*]

محبّت و دوست داشتن، در فرهنگ اسلامى، جایگاهی ارزشمند و ارجمندی دارد . تا جائی که محبت و دوست داشتن را دین  تعبير  نموده اند که در روایات معصومین علیهم السلام داریم «هل الدينُ إلّا الحُبّ؟ آيا دين، جز محبّت است؟»[1]
در قرآن نیز می بینیم خداوند منزّه، در سوره شورا  كه موضوع محورى و بنيادين آموزه‏ هاى آن، وحى و ابعاد رسالت پيامبر(صلى الله عليه وآله) است به پيامبر خدا دستور می دهد كه به مردمان بگويد: قُل لَّآ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى.[2] بگو: بر اين رسالت، مزدى، جز دوست داشتن خويشاوندان، از شما نمی خواهم.

در آيه ديگر آمده است: قُلْ مَآ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَى‏ رَبِّهِ سَبِيلاً.[3] بگو: بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمی كنم، جز اين كه هر كس بخواهد، راهى به سوى پروردگارش [در پيش] گيرد.
از گذاشتن این دو آیه در کنار هم و آیات دیگر با این مضمون از جمله آیات سوره های شعرا، آيه ۱۰۹ ؛  سبأ، آيه ۴۷ ؛ انعام، آيه ۹۰. واضح است که راه رسیدن به پرورگار چیزی نیست جز دوست داشتن و محبت امیرالمومنین و اهل البیت(علیهم السلام) در مورد برکات محبت و دوست داشتن مولی امیرالمومنین علیه السلام، احادیث در کتب شیعه و اهل سنت از تواتر گذشته که به ذکر چند مورد از آنها اکتفا می نمائیم

پيامبر خدا صلى الله عليه وآله: هر كس على را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر كس مرا دوست بدارد، خداوند را دوست داشته است؛ و هر كس با على دشمنى ورزد، با من دشمنى ورزيده و هر كس با من دشمنى ورزد، با خداوند دشمنى ورزيده است. [4]
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله: هر كس على را دوست بدارد، خدا را دوست داشته و هر كس على را دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است.[5]
سلمان فارسی(علیه السلام) می فرمود: على را هميشه دوست داشته‏ ام؛ چرا كه ديدم پيامبر خدا بر ران او مى‏ زد و مى‏ گفت: «دوستدار تو دوستدار من است و دوستدار من دوستدار خدا؛ و دشمن تو دشمن من است و دشمن من، دشمن خداى والا».[6]
پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله): در روز بدر، هنگامى كه جنگْ پايان يافته بود، نشسته بودم كه جبرئيل بر من فرود آمد و گفت: «اى محمّد! خداوند خجسته والا بر تو سلام مى‏ فرستد و به تو مى‏ گويد: به ذاتم سوگند كه محبّت على را در دل كسى قرار نمى‏ دهم، مگر آن كه وى را دوست داشته باشم. كسى را كه دوست مى‏ دارم، محبّت على را در دلش جاى مى‏ دهم و كسى را كه دشمن مى‏ دارم، كينه و دشمنى على را در او مى‏ نهم». [7]

پی نوشت:
[*]. امالی (صدوق) ص۱۸۲
[1]. الكافی ،ثقة الاسلام كلینی ج ۲ ص ۱۲۵
[2]. شورا، آيه 23.
[3]. فرقان، آيه 57.
[4]. المعجم الكبير: 23/380/901، ذخائر العقبى: 122، تاريخ دمشق: 42/271/8801.
[5]. الفضائل، ابن شادان: 114.
[6]. الأمالى، طوسى: 133/213، بشارة المصطفى: 74 و 126، تاريخ دمشق: 42/269/8798.
[7]. شرح الأخبار: 1/222/207، الفضائل، ابن شادان: 124، بحار الأنوار: 40/46/83.

مطالعه بیشتر در :

مهرورزى به امام علی علیه السلام