دوستان ناباب را بر والدین خود ترجیح ندهیم

 گاهی برخی از فرزندان که پدر و مادر آنها را به زحمت به رشد و جوانی رسانده اند، زحمتهای پدر و مادر را از یاد برده و شروع به بی احترامی به آنها می کنند؛ در حالی که رفقای خود را ــ حتی اگر سیگاری به آنها دهند و از این قبیل خدمات ــ خیلی ستایش نموده، و اسم آن را مرام می گذارند. فرزندانی که رفقای خود را بر والدین خود ترجیح می دهند و همنشینی با آنها را بر همنشینی با والدین خودــ با بهانه های متفاوت و جذاب ــ توجیه می کنند، چه بسا در قیامت پشیمان شده و بگویند: «يا وَيْلَتى‏ لَيْتَني‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَليلاً[فرقان/28] اى واى بر من، كاش فلانى را (كه سبب انحراف من شد) دوست نمى‏ گرفتم.»
فرزندی که با دوستان ناباب می گردد و سخن والدین خود را مبنی بر جدایی از دوستان ناباب رد می کند، نه تنها رو در روی والدین خود قرار می گیرد؛ بلکه امکان دارد خود را هم به تباهی بکشاند، و روز قیامت آرزو کند ای کاش...
نکته مهم: گر چه بعضی از والدین ممکن است به خاطر مشکلات شخصی(معتاد بودن و غیره) و نیز عدم درک مناسب از مقتضیات زمان، رفتار بایسته و شایسته ای با فرزندان خود نداشته باشند، ولی این دلیل نمی شود که فرزندان وظیفه خود را از یاد برده و دیگران را بر والدین خود ترجیح دهند؛ بلکه باید با سعه صدر و گفتگو و استفاده از مشاور و غیره، مسئله را حل کرد.
خدایا ما را در شناخت دوستان مثبت و متدین یاری بفرما.