گرچه سجده بر هر خاكى، بلكه هر سنگ و چوب پاكى جايز و صحيح است اما تربت امام حسين عليه السلام امتيازاتى دارد، كه امام صادق عليه السلام جز بر خاك كربلا سجده نمى كرد.
سجده بر خاك كربلا حجاب هاى هفتگانه را پاره مى كند. هم نماز را بالا برده و به قبولى مى رساند.
سجده بر خاك حسين، يعنى نماز همراه ولايت، يعنى نماز همراه شهادت، يعنى بزرگداشت خاطره آنان كه براى نماز و در راه نماز خون دادند.
سجده بر خاك حسين، يعنى هر روز عاشوراست و هر زمين كربلا، يعنى در راه مبارزه با ظلم، سر و جان بده، امّا تن به ذلّت نده.
تسبيحى كه از خاك کربلا درست شود، اگر در دست بچرخد، براى صاحبش پاداش «سبحان اللّه» دارد، گرچه او ساكت باشد و اگر ذكر خدا بگويد و تسبيح را بچرخاند براى هر ذكرى 70 برابر پاداش مى گيرد.
مخفى نماند اهميتى كه براى خاك كربلا نقل شد تا چهار ميل از اطراف قبر امام حسين را در بر مى گيرد. «مباحث این قسمت از كامل الزيارات باب 89 است»
