شعری به مناسبت بزرگداشت حضرت حافظ

دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما 
چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما 
ما مريدان روي سوي قبله چون آريم چون 
روي سوي خانه خمار دارد پير ما 
در خرابات طريقت ما به هم منزل شويم 
کاين چنين رفته ست در عهد ازل تقدير ما 
عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است 
عاقلان ديوانه گردند از پي زنجير ما 
روي خوبت آيتي از لطف بر ما کشف کرد 
زان زمان جز لطف و خوبي نيست در تفسير ما 
با دل سنگينت آيا هيچ درگيرد شبي 
آه آتشناک و سوز سينه شبگير ما 
تير آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش 
رحم کن بر جان خود پرهيز کن از تير ما