چهل حدیث وحدت - محمد حسین فلاح زاده

حدیث وحدت :

چهل حدیث وحدت از میان دریای ژرف سخنان ائمه اطهار علیهم السلام توسط حجت الاسلام والمسلمین محمد حسین فلاح زاده انتخاب شده و در اینجا تقدیم شما عزیزان می شود.

چهل حدیث وحدت - محمد حسین فلاح زاده - دانلود ​نسخه ورد
چهل حدیث وحدت - محمد حسین فلاح زاده - دانلود نسخه پی دی اف

وحدت، تپش هماهنگ قلبهاست و آهنگ حرکت دستها. وحدت اسلامی، عامل اقتدار اسلام در برابر کفر و نفاق و اختلاف، آفت بزرگ عزت و استقلال مسلمین است. آرمان و امید همه دوستان عظمت اسلامی، و جدائی و تفرقه، آرزوی شوم دشمنان دیرینه ماست. وحدت، کشتی نوح است و تفرقه، تازیانه عذاب الهی.

امید است در روزگاری که شیاطین، بذر نفاق و تفرقه می پاشند تا در سرزمین مقدس اسلام، درخت دشمنی پرورش دهند، با بیداری و یاد آوری سخنان وحدت بخش رسول خدا و ائمه معصومین علیهم السلام نقشه های شوم استکبار، نقش بر آب گردد و خداجویان وحدت اندیش برگرد قرآن و سنت هماهنگ شوند و با رهبری عترت علیهم السلام پرچم استقلال و آزادی را در سراسر گیتی به ا هتزاز درآورند.[إن شاءالله]

قال الله تعالی: و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جائهم البینات و اولئک لهم عذاب عظیم؛ و بسان آنانکه پراکنده شدند و پس از آمدن دلیل های روشن الهی، اختلاف کردند، نباشید «زیرا» برای آنان عذابی بزرگ خواهد بود.[آل عمران / 105]

احادیثی درباره وحدت

سخنان اهل بیت علیهم السلام در تشویق به وحدت و نهی از تفرقه و اختلاف

آثار وحدت:

امام علی (علیه السلام): . . . فَانْظُرُوا کیف کانوا حیث کانت الاملاء مُجْتَمِعَةً وَ الاهواء مُؤْتَلِفَةً وَ الْقُلُوبُ مُعْتَدِلَةً وَ الایدی مُتَرَادِفَةً ، وَ السیوف مُتَنَاصِرَةً وَ الْبَصَائِرُ نَافِذَةً وَ الْعَزَائِمُ وَاحِدَةً أَلَمَ یکونوا أَرْباباً فی أَقْطَارِ الأرضین وَ ملوکا علی رِقَابٍ العالمین.[1]

پس بنگرید، چگونه بودند «قوم بنی اسرائیل» زمانی که جمعیتها گرد آمده، و اندیشه ها با هم و دلها یکسان و دستها یاور هم و شمشیرها کمک یکدیگر و بینش ها ژرف و تصمیمات یکی بود، آیا در اطراف زمین «شهرها»، بزرگ و بر همه جهانیان حاکم نبودند؟

آشتی دادن:

امام صادق (علیه السلام): صَدَقَةُ یحبها اللَّهِ اصلاح بین النَّاسِ إِذَا تَفَاسَدُوا وَ تَقَارُبُ بینهم إِذَا تَبَاعَدُوا.[2]

ایجاد وحدت هنگام پیدایش اختلاف، و تباهی امت و نزدیک کردن آنها در هنگام جدائی، صدقه ایست که خداوند آن را دوست دارد.

ایجاد وحدت:

امام علی (علیه السلام): صَلَاحُ ذَاتِ البین أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصیام.[3]

اصلاح اختلاف ها، از تمامی نمازها و روزه ها برتر است.

اهل بیت (علیهم السلام)

قالت فاطمة الزهراء ( علیها السلام) : .. و طاعتنا نظاما للملة و امامتنا لما للفرقة و الجهاد عز الاسلام.[4]

فاطمه زهرا ( علیها السلام) فرمود: پیروی از ما «اهل بیت» نظام امت، و رهبری ما عامل وحدت، و جهاد مایه عزت و سربلندی اسلام است.

انس و الفت:

امام باقر (علیه السلام): . . یا مَعْشَرَ المؤمنین تَأَلَّفُوا وَ تَعَاطَفُوا.[5]

هان ای گروه مؤمنان، مأنوس و متحد باشید و به هم مهربانی کنید.

الفت و دوستی

قال النبی ( صلی الله علیه و آله و سلم) :خیر المؤمنین من کان مألفة للمؤمنین و لا خیر فیمن لایألف و لایؤلف.[6]

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: بهترین مؤمنان، کسی است که محور الفت مؤمنان باشد، کسی که انس نگیرد و با دیگران مأنوس نشود خیری ندارد.

اختلاف، اندوه بزرگ علی (علیه السلام):

امام علی (علیه السلام): . . . فیا عَجَباً! وَ اللَّهُ یمیت الْقَلْبِ وَ یجلب الْهَمَّ مِنِ اجْتِمَاعِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ علی بَاطِلِهِمْ وَ تفرقکم عَنْ حقکم.[7]

شگفتا و عجبا! بخدا سوگند، وحدت اینان در راه باطل خود، و پراکندگی شما از راه حق، مایه دلمردگی و فزونی غم و اندوه است.

اختلاف، آفت اندیشه

قال الإمام علی ( علیه السلام):  ألخلاف یهدم الرأی.[8]

امام علی (علیه السلام) فرمود: اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می ریزد.

اختلاف، عذاب الهی:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): أَلجَمَاعَةٍ رَحْمَةُ وَ الفرقه عَذابٍ.[9]

جماعت «وحدت»، مایه رحمت و تفرقه، موجب عذاب است.

اختلاف، گسستن از اسلام:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): مَنْ فَارَقَ الْجَمَاعَةِ شِبْراً خَلَعَ اللَّهُ رِبْقَةَ الْإِسْلَامِ مِنْ عُنُقِهِ.[10]

هر کس یک وجب از جامعه «مسلمین» دور شود، خداوند رشته مسلمانی را از گردن او باز کند.

اختلاف، موجب هلاکت:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): لَا تَخْتَلِفُوا، فَإِنَّ مَنْ کان قبلکم اخْتَلَفُوا فهلکوا.[11]

اختلاف نکنید، آنان که قبل از شما بودند اختلاف کردند و هلاک شدند.

برادری اسلامی:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): ألمسلمون إِخْوَةً لا فَضْلُ لِأَحَدٍ علی أَحَدُ إِلَّا بالتقوی.[12]

مسلمانان با هم برادرند و هیچکس بر دیگری برتری ندارد، جز به تقوی.

برادری، فرمان خدا:

امام صادق (علیه السلام): تَوَاصَلُوا وَ تَبَارُّوا وَ تَرَاحَمُوا وَ کونوا إِخْوَةً أَبْرَاراً کما أمرکم اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.[13]

همان گونه که خدای عزوجل به شما دستور داده، با هم پیوند داشته باشید، به یکدیگر نیکی کنید، و برادرانی نیکوکار باشید.

برتری نژادی، هرگز

قال النبی ( صلی الله علیه و آله و سلم) : یا أیها الناس، إن الرب واحد و الاب واحد و إن الدین واحد لیست العربیة لأحدکم باب و لا أم و إنما هی اللسان فمن تعلم العربیة فهو عربی.[14]

پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ای مردم، پروردگار شما یکی است «الله» ، پدر همه شما یکی است «آدم» ، و دین همه یکی است «اسلام» ، و عربیت، پدر و مادر هیچ یک از شما نیست، بلکه آن هم یکی از زبانهاست و هر کس زبان عربی را بیاموزد، عربی است.

بنی آدم اعضای یکدیگرند:

امام صادق (علیه السلام): إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةُ بَنُو أَبٍ وَ أُمٍّ وَ إِذَا ضَرَبَ علی رَجُلٍ مِنْهُمْ عِرْقُ سَهِرَ لَهُ الاخرون.[15]

مؤمنان، با یکدیگر برادرند، و همگی فرزندان یک پدر و مادر و چون رگ یکی از آنان زده شود «مصیبتی بر او وارد شود» دیگران در غم او خوابشان نبرد.

بهترین مومنین:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم):  خیر المؤمنین مَنْ کان مَأْلَفَةً للمؤمنین وَ لَا خیر فیمن لایألف وَ لایؤلف.[16]

بهترین مؤمنان، کسی است که محور الفت مؤمنان باشد، کسی که انس نگیرد و با دیگران مأنوس نشود خیری ندارد.

پیوندهای اجتماعی:

امام علی (علیه السلام) در وصیت به حسنین (علیهما السلام): . .. وَ علیکم بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ وَ ایاکم وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ.[17]

.. و بر شما باد به ارتباط و بذل و بخشش و دوری گزیدن از جدائی و پشت کردن به یکدیگر.

پیامدهای اختلاف:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): مَا اخْتَلَفَ أَمَةً بَعْدَ نبیها الَّا ظَهَرَ أَهْلِ بَاطِلِهَا علی أَهْلِ حَقَّهَا.[18]

هیچ امتی پس از پیامبرشان، اختلاف نکردند مگر آنکه گروه باطل بر حق گرایان چیره شدند.

پیوند روحی:

امام باقر (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ عزو جَلَّ خَلَقَ المؤمنین مِنْ طینة الْجِنَانِ وَ أجری فیهم مِنْ ریح رُوحَهُ فلذلک الْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ لأبیه وَ أُمِّهِ فَإِذَا أَصَابَ رُوحاً مِنْ تلک الْأَرْوَاحِ فی بَلَدٍ مِنَ الْبُلْدَانِ حُزْنُ، حَزِنَتْ هَذِهِ لِأَنَّهَا مِنْهَا.[19]

خداوند، مؤمنان را از خاک بهشت آفرید و از روح خود در آنان دمید، از این رو مؤمن با مؤمن، برادر پدر و مادری است پس هرگاه که به یکی از آنان در دیاری اندوهی برسد، دیگری هم در غم او اندوهگین می شود.

تفرقه حق طلبان

قال الامام علی ( علیه السلام) :و إنی و الله لأظن أن هؤلاء القوم سید الون منکم باجتماعهم علی باطلهم و تفرقکم عن حقکم و بمعصیتکم إمامکم فی الحق و طاعتهم إمامهم فی الباطل.[20]

امام علی (علیه السلام) می فرماید: .. بخدا سوگند! گمان دارم اینان قدرت را از شما بگیرند، زیرا آنان بر باطل خویش، وحدت دارند و شما در حق خود پراکنده اید، آنان از رهبر خود در مسیر باطل اطاعت می کنند و شما از رهبر خود در راه حق فرمان نمی برید.

تکرو، شکار شیطان:

امام علی (علیه السلام): . . . فَإِنْ ید اللَّهِ علی الْجَمَاعَةِ وَ ایاکم وَ الْفُرْقَةَ فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ للشیطان، کما أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ.[21]

دست خدا بر سر جماعت است، از تفرقه بپرهیزید، زیرا شخص تکرو، شکار شیطان است همانگونه که گوسفند تکرو، طعمه گرگ است.

تعاون و همکاری:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): أَلِمُؤْمِنٍ لِلْمُؤْمِنِ کالبنیان الْمَرْصُوصِ یشد بَعْضُهُ بَعْضاً.[22]

مؤمن نسبت به مؤمن مانند بنای استواری است که اجزای آن، یکدیگر را استحکام می بخشند.

جامعه، یک خانواده بزرگ:

امام سجاد (علیه السلام) به زهری: . . . یا زهری، أَمَّا علیک أَنْ تَجْعَلَ المسلمین منک بِمَنْزِلَةِ أَهْلِ بیتک، فَتَجْعَلَ کبیرهم بِمَنْزِلَةِ والدک، وَ تَجْعَلُ صغیرهم بِمَنْزِلَةِ ولدک، وَ تَجْعَلُ تربک مِنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ أخیک.[23]

ای زهری، چه می شود که مسلمانان را مانند اهل خانه خود بدانی، بزرگ آنان را بمنزله پدر خود و کوچکشان را بمنزله فرزند و همسال خود را بمنزله برادرت قرار دهی.

جزای جدایی:

امام صادق (علیه السلام): مَنْ فَارَقَ جَمَاعَة المسلمین وَ نکث صَفْقَةً الامام جَاءَ إلی اللَّهِ أَجْذَمُ.[24]

هر کس از جماعت مسلمین جدا شود و عهد و پیمان خود را با رهبر بشکند، دست بریده محشور خواهد شد.

خدا، پیامبر، قرآن

قال الامام علی ( علیه السلام) : «فی ذم أهل الرأی» .. و إلههم واحد و نبیهم واحد و کتابهم واحد أفأمرهم الله سبحانه بالإختلاف فأطاعوه أم نهاهم عنه فعصوه؟[25]

امام علی (علیه السلام) فرمود: خدا یکی، پیامبر یکی، و کتاب یکی است. آیا آنها را خداوند به اختلاف و دو دستگی فرمان داده و او را اطاعت می کنند؟ یا آنها را از اختلاف نهی کرده و فرمانش را سرپیچی می کنند؟

خطر تکروی

قال النبی ( صلی الله علیه و آله و سلم) :ثلاثة لاتسأل عنهم: رجل فارق الجماعة و عصی إمامه و مات عاصیا و أمة او عبد ابق من سیده فمات.

و امرأة غاب عنها زوجها و قد کفاها مؤونة الدنیا فتبرجت بعده، فلاتسأل عنهم.[26]

پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: از سه کس مپرس؛ 1 مردی که از جماعت مسلمین دوری گزیند، و امام خود را نافرمانی کند، و در آن حال بمیرد. 2 کنیز یا بنده ای که در حال گریز از آقای خود بمیرد. 3 زنی که شوهرش از او دور باشد و مخارج او را بپردازد و در غیبت شوهرش، آرایش و خودنمایی کند، از اینها مپرس.

دین زدائی:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): أَلَا إِنَّ فی التَّبَاغُضِ الْحَالِقَةُ لَا أعنی حَالِقَةَ الشَّعْرِ وَ لکن حَالِقَةَ الدین.[27]

آگاه باشید که در دشمنی ها، ستردن و تراشیدن نهفته است، اما نه تراشیدن مو، بلکه ستردن دین.

ذلت، سرانجام اختلاف:

امام علی (علیه السلام): . . . فَانْظُرُوا إلی مَا صَارُوا الیه فی أَخَّرَ أُمُورِهِمْ حین وَقَعَتِ الْفُرْقَةُ وَ تَشَتُّتَ الْأُلْفَةُ وَ اخْتَلَفَتِ الکلمة وَ الْأَفْئِدَةُ وَ تَشَعَّبُوا مختلفین وَ تَفَرَّقُوا متحاربین قَدْ خَلَعَ اللَّهُ عَنْهُمْ لِبَاسَ کرامته وَ سَلَبَهُمْ غَضَارَةَ نِعْمَتِهِ وَ بقی قَصَصُ أَخْبَارِهِمْ فیکم عَبَراً للمعتبرین.[28]

پس بنگرید به آخر کارشان «قوم بنی اسرائیل» آن هنگام که بین آنها تفرقه افتاد، و مهربانی و الفت ها بهم خورد و سخنها و دلها مختلف و گروه گروه شدند و به جان هم افتادند و پراکنده گشتند و با هم جنگیدند، پس خداوند، لباس عزت را از تن آنها برکند و فراوانی نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقی مانده، سرگذشت آنان است تا مایه عبرت، عبرت گیرندگان باشد.

رهبری و وحدت:

امام علی (علیه السلام): وَ مکان القیم بالامر مکان النِّظَامِ مِنَ الْخَرَزِ یجمعه وَ یضمه فَإِذَا انْقَطَعَ النِّظَامُ تَفَرَّقَ الْخَرَزُ وَ ذَهَبَ ثُمَّ لَمْ یجتمع بحذافیره أَبَداً.[29]

جایگاه رهبر و سرپرست در اجتماع، جایگاه رشته ای است که دانه ها را بهم پیوند داده و جمع می کند، و آنگاه که آن رشته بگسلد، دانه ها پراکنده گشته و هرگز تمام آنها جمع نخواهند شد.

سبب اختلاف:

امام علی (علیه السلام): لَوْ سکت الْجَاهِلِ مَا اخْتَلَفَ النَّاسِ.[30]

اگر جاهل سکوت می کرد، مردم اختلاف نمی کردند [سبب بسیاری از اختلافات، سخنهای ناآگاهانه است].

عوامل وحدت:

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): ألمؤمنون إِخْوَةً تتکافؤ دِمَاؤُهُمْ وَ هُمْ ید علی مَنْ سِوَاهُمْ.[31]

مؤمنان با هم برادرند و خونشان برابر است و در برابر دشمن متحد و یکپارچه اند.

فرمان وحدت:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): إسمعوا وَ أطیعوا لِمَنْ وَلَّاهُ اللَّهِ الْأَمْرِ، فَإِنَّهُ نِظَامُ الْإِسْلَامِ.[32]

از حاکمان الهی اطاعت کنید و گوش به فرمان باشید زیرا اطاعت از رهبری مایه «وحدت امت اسلام» است. 

فلسفه رهبری

قال الامام علی ( علیه السلام) :فرض الله الإمامة، نظاما للأمة و الطاعة تعظیما للإمامة.[33]

امام علی ( علیه السلام) فرمود: امامت، موجب نظم و هماهنگی مردم و اطاعت، برای عظمت رهبری است.

مدد الهی در سایه وحدت:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): ید اللَّهِ علی الْجَمَاعَةِ . . .[34]

دست خدا بر سر جماعت است.

مذمت اختلاف و دو دستگی:

امام علی (علیه السلام): . . وَ إلاههم وَاحِدٍ وَ نبیهم وَاحِدٍ وَ کتابهم وَاحِدُ أَ فَأَمَرَهُمُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ بالإختلاف فَأَطَاعُوهُ أَمْ نَهَاهُمْ عَنْهُ فَعَصَوْهُ؟[35]

خدا یکی، پیامبر یکی، و کتاب یکی است. آیا آنها را خداوند به اختلاف و دو دستگی فرمان داده و او را اطاعت می کنند؟ یا آنها را از اختلاف نهی کرده و فرمانش را سرپیچی می کنند؟

مرگ جاهلی:

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم): مَنْ فَارَقَ الْجَمَاعَةِ مَاتَ میتة جاهلیة.[36]

هر کس از گروه «مسلمانان» جدا شود بر مرگ جاهلیت بمیرد.

محور وحدت

قال رسول الله ( صلی الله علیه و آله و سلم) : .. فأنتم «اهل البیت» أهل الله عزوجل الذین بهم تمت النعمة و اجتمعت الفرقة و ائتلفت الکلمة.[37]

پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: شما اهل بیت، اهل الله هستید که به برکت شما، نعمت کامل گشته و پراکندگی بر طرف شده و اتحاد کلمه پدید آمده است.

وحدت و هماهنگی در حرکتهای نظامی:

امام علی (علیه السلام): . . . ایاکم وَ التَّفَرُّقَ فَإِذَا نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جمیعا وَ إِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جمیعا.[38]

از تفرقه و جدایی بپرهیزید، سپس هرگاه در جائی فرود آمدید، همگی فرود آئید و هرگاه کوچ کردید، با هم کوچ کنید.

وحدت، پایه دین

قال الإمام الرضا ( علیه السلام) :إن الإمامة زمام الدین و نظام المسلمین و صلاح الدنیا و عز المؤمنین، ان الإمامة أس الإسلام النامی و فرعه السامی.[39]

امام رضا (علیه السلام) فرمود: امامت، زمام دین و مایه نظام و تشکیلات مسلمانان و صلاح دنیا و عزت مؤمنان است. رهبری، پایه بالنده اسلام و شاخه بلند آن است.

همدردی:

امام باقر (علیه السلام): ألمؤمنون فی تَبَارِّهِمْ وَ تَرَاحُمِهِمْ وَ تَعَاطُفِهِمْ کمثل الْجَسَدَ، إِذَا اشتکی تداعی لَهُ سَائِرُهُ بِالسَّهَرِ وَ الحمی.[40]

مؤمنان در نیکی و شفقت و مهربانی به یکدیگر مانند یک پیکرند که اگر به عضوی از آن آسیبی برسد تمام اعضاء در تب و بیخوابی گرفتار آیند.