کلر از واژه یونانی χλωρος به معنی زرد مایل به سبز را كارل ویلهلم شل (Carl Wilhelm Scheele) در سال ۱۷۷۴ میلادی کشف نمود و اشتباهاً تصور کرد این عنصر حاوی اکسیژن است. Humphry Davy در سال ۱۸۱۰ میلادی نام کلر را برای این ماده انتخاب کرد و اصرار داشت که این ماده در واقع یک عنصر است. کلر عنصر شیمایی با عدد اتمی ۱۷ است که به صورت Cl نوشته می شود این عنصر در گروه ۱۷(هالوژن ها) جدول تناوبی قرار دارد چون یون کلر قسمتی از نمک و ترکیبات دیگر است به وفور در طبیعت یافت می شود و کاربرد فراوانی در زندگی بشر دارد.کلر در فرم عنصری خود (Cl2) تحت شرایط استاندارد ،کلرید(oxidant) قوی است که برای سفید سازی پارچه ها و به عنوان ضد عفونی کننده به عنوان یک عامل مهم در صنعت کاربرد دارد.گاز کلر زرد مایل به سبز است، دو و نیم مرتبه از هوا سنگین تر، دارای بوی بسیار بد و خفه کننده و بسیار سمی است. این عنصر عاملی اکسید کننده، سفیدکننده و گندزدا می‌باشد. کلر به‌عنوان بخشی از نمکهای طعام و ترکیبات دیگر به مقدار زیادی در طبیعت و لزوماً در بیشتر جانداران وجود دارد. کلر به عنوان ماده ضد عفونی کننده رایج در استخرهای شنا برای تمیزی و بهداشت آن ها مورد استفاده قرار می گیرد، گاهی در اتمسفر فوقانی ترکیبات کلرداری مانند کلرفلوئورکربن وجود دارند که در تخریب لایه اوزون موثرند.
مطالب مرتبط
