آیت الله سیدمحمدصادق لواسانی در حدود سال 1285 هجری شمسی (1324 هجری قمری) در خاندانی عالم در نجف اشرف به دنیا آمد. وی در نوجوانی به همراه پدر به همدان رفت و پس از مدتی برای ادامه دروس حوزوی راهی اراک شد. آیت الله لواسانی در هفده سالگی پس از تأسیس حوزه علمیه قم به این شهر هجرت کرد و پس از مدتی با حضرت امام خمینی، هم حجره و هم بحث شد. ایشان در قم از محضر استادان بزرگواری همچون حاج شیخ عبدالکریم حائری، سیدمحمدتقی خوانساری، سید محمد حجت، محمدعلی شاه آبادی و میرزاجواد آقا ملکی تبریزی دروس خارج فقه و اصول، عرفان، سیر و سلوک و حکمت و فلسفه را فراگرفت و سپس در نجف در پای درس بزرگانی چون آقاضیاءالدین عراقی و میرزا ابوالحسن مشکینی به شاگردی نشست. آیت الله لواسانی در سال 1314ه.ش از طرف مراجع بزرگ قم به تولیت مدارس فیضیه و دارالشفا منصوب شد و این دو حوزه علمیه را به مدت شش سال به بهترین وجه اداره کرد. این عالم مجاهد پس از آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، بارها حمایت قاطع خود را از امام عنوان کرده و پس از تبعید ایشان به ترکیه، به نمایندگی تام الاختیار آن حضرت در تهران منصوب گردید. فعالیت های آیت الله لواسانی پس از مدتی برای رژیم گران آمد و ایشان را به مدت سه سال به منطقه هشت پر در تالش تبعید کردند. وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، بی هیچ نام و عنوانی در کنار امام قرار گرفت و تا آخرین لحظه پشتیبان آن حضرت بود. این مرد الهی سرانجام در 8 مهر 1369 ه.ش برابر با 9 ربیع الاول 1411 ه.ق در 84 سالگی دارفانی را وداع گفت و در حرم مطهر حضرت معصومه به خاک سپرده شد.
