بهزاد باشی نویسنده و مترجمی مبارز بود که بیش تر سال های عمر خود را در زندان، تبعید و فعالیت مطبوعاتی گذراند. وی جوان بود که وارد جریانات سیاسی شد و به زندان افتاد. باشی، نزد خود و پدرش و در زندان های کودتای آمریکایی، زبان انگلیسی آموخته بود و با موسیقی کلاسیک - که شیفته آن بود - نیز به همین ترتیب آشنا شده بود. بهزاد باشی در دوران اسارت در زندان بر دانش زبانی خود افزود و انگلیسی را به طور کامل آموخت. وی نزدیک به سی سال با مطبوعات کشور، رادیو، تلویزیون و خبرگزاری ها همکاری فعال داشت. وی یکی از معدود مترجمانی بود که طی سال های فعالیتش، شناخت و دانش خوانندگان و علاقه مندان ایرانی را نسبت به هنر کلاسیک افزایش دادند. از بهزاد باشی آثار متعددی باقی مانده است که از آن میان "تاریخ جامع موسیقی" را می توان نام برد. کتاب مذکور در دوره نهم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد. "تاریخ جامع موسیقی" مجموعه ای است وزین كه به قلم تنی چند از برجسته ترین مدرسان آكادمی های شناخته شده موسیقی نوشته شده و از جنبه تعلیم و آموزش از قابلیت بسیاری برخوردار است، با توجه به این كه معادل واژگان لاتین در زبان فارسی به وفور یافت نمی شود و انتخاب آن كار دشواری بوده، كار مترجم كتاب، شایسته و ستودنی است. ترجمه کتاب های "جامعه فئودالی"، "آمریکای بزرگ و حقوق بشر"، "خنیاگری و موسیقی ایرانی" و "تاریخ موسیقی خاورزمین" از دیگر آثار بهزاد باشی به شمار می روند. وی، ده سال آخر عمر را بر سر ترجمه کتاب پنج جلدی "تاریخ جامع موسیقی" - که حجم آن بیش از چهار هزار صفحه است - به همراه کتاب های "تاریخ موسیقی خاورزمین" و "زندگی شومان" گذاشت. بهزاد باشی سرانجام در تاریخ 6مهرماه سال ۱۳۷۰ هجری شمسی درگذشت.
