اَلسَّلامُ عَلَیکِ یَا بِنتَ وَلیِّ اللهِ الأَعظَمِ اَلسَّلامُ عَلَیکِ یَا اُمَّ المَصَائِبِ یَا زَینَبُ وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ
هر كه در اين بزم مقربتر است، جام بلا بيشترش مي دهند
شيخ جليل حاج ملا سلطان علي روضه خوان تبريزي که از جمله عبّاد و زهّاد بود نقل ميکند. در عالم رؤيا به حضور حضرت بقية الله (ارواحنا فداه) مشرف شده، خدمت ايشان عرض کردم: مولاي من! آنچه در زيارت ناحيه مقدسه [1] ذکر شده که ميفرماييد: «فَلانْدَبَنَّکَ صَباحاً و مَساءً و لابِکينَ عَليکَ بدل الدّموُعِ دماً» صحيح است؟ فرمود: بلي صحيح است. عرض کردم: آن مصيبتي که در آن به جاي اشک خون گريه ميکنيد، کدام است؟ آيا مصيبت حضرت علي اکبراست؟ فرمود: نه، اگر علي اکبر زنده بود، در اين مصيبت او هم خون گريه ميکرد. گفتم: آيا مصيبت حضرت عباس است؟ فرمود: نه، اگر عباس در حيات بود، او هم در اين مصيبت خون گريه ميکرد. عرض کردم: لابد مصيبت حضرت سيدالشهداء(علیه السلام) است. فرمودند: نه، اگر حضرت سيدالشهداءعلیه السلام هم در حيات بود، در اين مصيبت خون گريه ميکرد. عرض کردم: پس اين کدام مصيبت است که من نمي دانم؟ فرمودند: آن مصيبت، مصيبت اسيری زينب است». [2]
از سنتهای الهی فرستادن بلا و سختی برای اولیاء و انبیاء است و با استناد به آیات و روایات می توان گفت که اولا تمامی مردم مورد آزمایش الهی قرار می گیرند [3] و ثانیا هرچقدر ایمان شخص بیشتر شود، غالبا سختی و مرارت بیشتری بر او وارد می شود . در این باره روایات زیادی وارد شده; تا جایی که در متون روایی مانند اصول کافی یک باب با عنوان «شدة ابتلاء المؤمن » قرار داده شده است . برای نمونه در باب شدة ابلاء المومن اصول کافی از امام باقر علیه السلام نقل شده است: خداوند تبارک و تعالی چون بنده ای را دوست دارد در بلا و مصیبتش غرقه سازد و باران گرفتاری بر سرش فرود آرد و آنگاه که این بنده خدا را بخواند فرماید : لبیک بنده ی من ! بی شک اگر بخواهم خواسته ات را زود اجابت کنم می توانم اما اگر بخواهم آن را برایت اندوخته سازم این برای تو بهتر است [4]
تاریخ نیز گواه گویایی بر این مطلب است و می بینیم که اولیاء الهی از جمله زینب کبری علیها السلام و پدر بزرگوار و مادر مطهره اش و برادران عظیم الشان ایشان چگونه با انواع مصیبتها و سختیها روبرو بوده اند و همواره در برابر طوفان حوادث صبر و شکیبایی نموده اند .البته اولیاء الهی مصایب را جز خیر و پیروزی و زیبائی نمی بینند که در حالات حضرت زینب سلام الله علیها آمده که پس از حادثه كربلا وقتي زن و فرزندان شهدا را، به همراه حضرت زينب به اسارت به نزد عبيدالله بن زياد بردند، او كه خود را پيروز اين نبرد مي ديد، براي اينكه زخم زباني به اهل بيت امام حسين ـ عليه السّلام ـ بزند رو به حضرت زينب ـ سلام اللّه عليها ـ كرد و گفت: خدا را شكر مي كنيم كه او شما را رسوا كرد و تكذيب نمود. حضرت هم در پاسخ، اين جمله معروف خود را به زبان آوردند كه « والله ما رأيت الا جميلاً»: آن چه براي ما اتفاق افتاد رسوايي نبود بلكه همه زيبا بود و در ادامه هم فرمودند: شهداي كربلا كساني بودند كه خداوند، شهادت را براي آنها انتخاب كرده بود، و در روز قيامت، تو را به همراه آن ها در يك جا جمع كند تا هر كدام دليل خود را بياوريد، و آن وقت خواهي ديد كه چه كسي پيروز است.[5]
پی نوشت:
[1]. ابن مشهدی، المزار، ص 496.
[2]. از امام حسين عليه السلام تا حضرت مهدي عليه السلام، محمدرضا فواديان، ص35.
[3]. عنکبوت، آیه 2؛ اعراف،آیه 168.
[4]. اصول کافی ، ج2 ، ص 253 حدیث 5.
[5]. بحارالانوار، ج 45، ص 116.
---------------------------------------
مطالعه بیشتر :
ویژه نامه اسوه عشق و شکیبایی، حضرت زینب(سلام الله علیها)
مطالب مرتبط
