مأمون، هفتمین خلیفه ی عباسی پس از پیروزی بر برادرش امین و استیلای كامل بر كشور پهناور اسلامی، تصمیم گرفت امام رضا(ع) را از مدینه به مرو مقر حكومت خود منتقل كند و با آن حضرت به ظاهر طرح دوستی و محبت بریزد و ضمن استفاده از موقعیت علمی و اجتماعی امام، كارهای او را تحت نظارت كامل قرار دهد. آوردن امام از مدینه به مرو، هر چند در ظاهر به صورت دعوت بود، اما ماهیت واقعی آن جز ایجاد محدودیت هر چه بیشتر برای امام چیز دیگری نبود. از این جهت امام برای تفهیم ماهیت این دعوت، هیچ یك از اعضای خاندان خویش را همراه خود نبرد تا از این طریق به مسلمانان بفهماند این سفر، نوعی تبعید است نه سفری مقرون به رضایت. ولی مامون برای خنثی كردن هدف امام دستور داد گروهی از رجال و اشراف از جمله والی مدینه ملازم ركاب امام باشند و حتی مسیر سفر امام نیز معین گشت و قرار شد كه امام از طریق مدینه، بصره، خرمشهر، اهواز، قم، ری و نیشابور به مرو وارد شود. آن حضرت در 10 شوال سال 201 قمری وارد مرو شد.
مطالب مرتبط
