استاد سید مصلح الدین موسوی مهدوی اصفهانی در سال 1295 ش (1334 ق) در بیت علم و فضیلت در اصفهان زاده شد و در كودكی و نوجوانی هم زمان با فراگیری علوم قدیم، به تحصیل علوم جدید روی آورد. سید مصلح الدین، در اصفهان از محضر حضرات آیات میرزا محمدعلی حبیب آبادی، استاد سید محمدكاظم عصار بهره ها برد و پس از اخذ لیسانس، به اصفهان بازگشت. وی در اصفهان به تدریس، تحقیق و تالیف روی آورد و در رشته های تاریخ، جغرافیا، حدیث، تراجم و ادبیات اشتغال ورزید. استاد مهدوی بر اثر تلاش وافر در علوم حدیث از آیات عظام سید شهاب الدین مرعشی نجفی، محمدعلی اراكی، شیخ آقا بزرگ تهرانی، سید مصطفی صفایی خوانساری و دیگران اجازه روایت اخبار و احادیث اهل بیت (ع) را اخذ كرد. وی بیش از پنجاه سال از عمر خود را در كار تالیف و تحقیق و احیای عالمان دین و شرح خدماتِ مفاخر روحانیت شیعه گذرانید و از این رهگذر، كتاب های بسیاری را به عالَم علم و دانش ارزانی داشت كه این آثار نشانگر ژرفای تحقیق و تتبع و دقت در نقل و عشق او به اهل بیت (ع) عصمت و طهارت و علاقه اش به روحانیت شیعه است. زندگی نامه علامه مجلسی در دو جلد، بیان المفاخر در دو جلد، دانشمندان و بزرگان اصفهان، تعلیمات دینی برای دبیرستان در پنج جلد و ده ها اثر دیگر از جمله آثار این محقق فرزانه است. سرانجام آن مرد بزرگ پس از یك دوره بیماری در شب چهارم تیر ماه 1374ش برابر با 26 محرم 1416ق در 79 سالگی دار فانی را وداع گفت و در تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.
