وسواس

در این که وسواس از القائات شیطان است هیچ کس تردید ندارد «الذی یوسوس فی صدور الناس»[1] پس منشأ و عامل وسواس شیطان است و تعقیب وسواس یعنی پیروی و فرمان برداری از شیطان! 
عبدالله بن سنان می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: 
«رجلا مبتلی بالوضوء و الصلوة و قلت: هو رجل عاقل» «مردی است به وسوسه در وضو و نماز مبتلاست ولی او مرد عاقلی هست!» 
امام علیه‌السلام فرمودند: «و ای عقل له یطیع الشیطان فقلت له: و کیف یطیع الشیطان! فقال: سله هذا الذی یاتیه من ای شیی هو فانه یقول لک: من عمل الشیطان»[2]
«و این چه عقلی است برای او درحالی‌که پیروی از شیطان است؟ گفتم چگونه پیروی از شیطان می نماید؟ فرمود: از خودش سؤال کن این حالت وسواس که به تو دست می دهد از کجا سرچشمه می گیرد؟ پاسخ خواهد داد، از عمل و وسواس شیطان است»
به نظر حقیر کسی که گرفتار وسواس است علاج دردش آن است که چهل شبانه روز که عدد کامل است برخلاف رضای دلش و استرضای نفسش انجام دهد، مطمئن باشد که شیطان را مأیوس خواهد کرد و دردش دوا خواهد شد. 
برای رهایی از وسواس همه چیز را بر اصل طهارت و حلیت و صحت بگذارد. «کل شیء نظیف حتی تعلم انه قذر[3]
امام صادق علیه السلام فرمودند:
همه چیز پاکیزه است تا اینکه به ناپاکی آن علم پیدا کنی. 
«کل شیی فیه حلال و حرام فهو لک حلال ابداً حتی تعرف الحرام منه بعینه فتدعه»[4]
از همان گرامی: 
هر چیزی که در آن حلال و حرام است همواره برای تو حلال است تا آنگاه که حرمت همان چیز بر تو معلوم و مسلم گردد و آن را رها کنی. وسواسی باید قبول کند که متعارف نیست و احتیاج به درمان دارد و البته درمانش به خوردن قرض و شربت امکان پذیر نیست بلکه باید با خواهش دلش مبارزه کند و از خداوند تبارک وتعالی مدد طلبد تا از وضعی که دارد خلاصی یابد. 
«ما من مؤمن الا و لقلبه فی صدره اذنان: اذن ینفث فی‌ها الملک و اذن ینفث فی‌ها الوسواس الخناس یوید الله المومن بالملک و هو قو له فیها الملک: «و ایدهم بروح منه»[5] پیامبر گرامی صلی‌الله علیه و آله فرمودند: 
برای قلب هر مؤمن دو گوش است، یک گوش راه نفوذ فرشته است و یک گوش راه نفوذ شیطان که در قلب انسان وسوسه می کند ولی خداوند مؤمن را به فرشته تأیید می فرماید و این از کلام خداوند است که فرمود: «تأیید می فرماید ایشان را به روحی از جانب خود»
بنابراین باید راه نفوذ شیطان را با استعاذه بر پروردگار بست تا ان شاءالله وسواس از بین برود.  
«اذا کثر علیک السهو فامض علی صلاتک فانه یوشک ان یدعک انما هو من الشیطان»[6]
«هرگاه در نماز زیاد شک کردی به نمازت ادامه بده و آن را به پایان برسان، امید می رود که شیطان ترا رها سازد، به یقین شک از شیطان است»

 

پی نوشت:
[1] سوره ناس، آیه ۷.
[2] کافی (ط - الإسلامیة)، ج ۱، ص ۱۲.
[3] وسائل الشیعة، ج ۳، ص ۴۶۷.
[4] وسائل الشیعة، ج ۱۷، ص ۸۸.
[5] تفسیر برهان، ج ۳، ص ۳۵۹.
[6] وسائل الشیعة، ج ۸، ص ۲۲۸.

Share