خیبَر، سرزمین حاصلخیزی در 32 فرسخی شمال مدینه، دارای هفت قلعه و بالغ بر بیست هزار سَكنه ی یهودی بود. یهودیان خیبر، همچون پایگاه دشمن در نقطه ای حساس در حكومت اسلامی، برضد اسلام عمل می كردند. یهودیان فرصت طلب، علی رغم پیمانی كه با مسلمانان داشتند، خیبر را كانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا می توانستند، مشركان را بر ضد اسلام می شوراندند و كمك می كردند.
پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) تصمیم گرفت این آخرین كانون ضداسلامی دشمن در مدینه را نیز نابود كند و ریشه ی فتنه را درآوَرَد. پیامبر اكرم(صلی الله علیه وآله) با هزار و ششصد نفر، با روش غافلگیرانه، خود را به قلعه های خیبَر رساندند. یهودیان به قلعه های خود پناه برده و قلعه ها را به روی خود بستند. مسلمانان قلعه ها را یكی پس از دیگری گشودند ولی فتح دو قلعه ی آخر ده روز به طول انجامید.
حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه وآله) پس از این كه عده ای از اطرافیانش موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمود: فردا پرچم جنگ را به مردی می دهم كه جنگجویى است كه فرار نمی كند، خدا و رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را دوست دارد، خدا و رسولش نیز او را دوست دارند و خدای تعالی خیبر را به دست او فتح می كند. فردا حضرت علی(علیه السلام) حاضر گشت و حضرت رسول(صلی الله علیه وآله) پرچم را به دست او سپرد. حضرت علی(علیه السلام) به سوی خیبر شتافت و پس از آن كه پهلوانان یهود را به هلاكت رساند قلعه ی خیبر را به دست مبارك خویش فتح كرد.
مطالب مرتبط
