اردیبهشت بود و خطه سرسبز و همیشه بهار مازندران، بهشت در بهشت، که با قدم پاک نوزادی در خانواده یکی از سادات نیاکی در آمل، کام پدر و مادر و اطرافیان شربت اندر شربت شد و هدیه الهی را در آغوش مهر و صمیمیت جای دادند. با تمامی وجود، دانه دانه سعادت و رستگاری را به کام جسم و روح اش ارزانی داشتند. نام زیبای «مرتضی» را بر او نهادند تا در فضای «شدن» به رضایت خالق برسد: شهید سیدمرتضی توسلی مقدم. مرتضی تحت افکار و روحیه مذهبی خانواده و با وجود نبوغ و استعداد حق جویی و حقیقت خواهی، همواره در طول زندگی و گذر عمر به آنچه بایسته بود اقبال نشان می داد و از هرچه که زنگار بی ارزشی و بی هویتی داشت، برحذر بود. دوران ابتدایی را در دبستان فرهنگ و دوران راهنمایی را در مدرسه سلیمان معتمدی و متوسطه را در دبیرستان محمد طبری و شهید محمدعلی رجایی آمل گذراند و در مسیر تحصیل ضمن توجه جدی به درس و بحث، به مسائل تربیتی و پرورشی علاقه مند بود و با دبیران و مربیان پرورشی همکاری و همگامی داشت. در سال سوم راهنمایی همراه دیگر دوستان و دانش آموزان در صحنه های تظاهرات علیه نظام شاهنشاهی شرکت داشت. با شروع جنگ تحمیلی نیز با آگاهی و معرفت تمام و با داشتن شور و احساس ضداستکباری راهی میادین نبرد شد. سیدمرتضی علی رغم سن کم، درک و بینش مردان تاریخ را پیدا کرده بود. همان طور که از وصیت نامه شهید برمی آید، این حقیقت را آشکار می سازد که او ره صد ساله را چند شبه طی کرده بود. درود و سلام فراوان به شهیدی که جلو تر از زمان و طولانی تر از سن و عمر خویش، هم فهمید و هم عمل زیبای خدایی که برای همیشه خواهد ماند را از خود به یادگار گذاشت.
