عاشورای ۸۸؛ اوج هتاکی فتنه گران

اوج بی شرمی فتنه گران در روز عاشورا خود را نشان داد که اعتقادی به اسلام و ارزش های دینی مردم و امام حسین(علیه السلام) ندارند و مشکل اساسی شان با حسین بن علی(علیه السلام) و روز عاشورا است.

 حرمت شکنی فتنه گران در روز عاشورای 88 را می توان اوج هتاکی و خیانت فتنه گران دانست.

در حالی که میلیون ها عزادار ایرانی و عاشق حضرت اباعبدالله در عاشورای حسینی (7/10/1388) مشغول عزاداری بودند، تعدادی از پیاده نظام خیابانی جریان فتنه قبل از ظهر عاشورا بی آنکه در عزای سالار شهیدان شرکت کنند، با برگزاری تجمع های غیرقانونی در برخی خیابان های تهران که هیچ شباهتی با عزاداری اباعبدالله الحسین نداشت، به طرح شعارهای ضد انقلابی و ساختار شکنانه پرداختند که از همان موقع عزاداران حسینی به مقابله با آنها پرداختند.

ظاهر و پوشش رفتار فتنه گران هیچگونه شباهتی به فرهنگ و مکتب عاشورا نداشت، فتنه گران در خودروهای خود بسان مراسم عروسی بوق می زدند و برخی نیز در تجمع ها هلهله و شادمانی و خرابکاری می کردند آشوبگران حرمت روز عاشورا را با این اقدامات خدشه دار کردند.

اراذل و اوباش با سوء استفاده از حضور مردم در مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین دست به آشوب و خسارت به اموال مردم (موتور سیکلت، خانه، سطل های زباله،خودروی شخصی مردم) زدند و با طرح شعارهای انحرافی علیه نظام جمهوری اسلامی، ارکان نظام و مطابق خواست دشمن و رسانه های غربی به جشن پرداختند. 

فتنه گران با سر دادن سوت، کف، هلهله و شعارهای بسیار اهانت آمیز عمق بی اعتقادی خود به ارزش های اسلامی را به نمایش گذاشتند، این عده که با پشتیبانی و دعوت رسمی اصحاب داخلی فتنه از جمله موسوی، خاتمی و کروبی در اغتشاشات حضور پیدا کرده بودند کاملاً متعلق به طیف های ضدانقلاب و به وضوح فاقد هرگونه تعلقی به ارزش های اسلامی بوده و در عاشورای 88 اصرار داشتند که این بی اعتقادی خود را به نمایش بگذارند.

یکی از سخیف ترین و هتاکانه ترین اقدامات فتنه گران تعرض به خیمه عزاداری حضرت اباعبدالله(علیه السلام) بود، اراذل و اوباش فتنه گر با حمله به هیأت های عزاداری، به عزاداران حسینی که در حال اقامه نمازظهر عاشورا بودند، سنگ پرانی می کردند. 

حضور منافقین، سلطنت طلب ها و سایر گروهک ها به صورت سازمان یافته در اغتشاشات روز عاشورا به گونه ای آشکار بود که زمینه تعرض به مقدسات اسلامی را فراهم ساخت و بعدها مشخص شد تعداد قابل توجهی از گروه های منحرف که ارتباطات محفلی از طریق سیستم مجازی با یکدیگر داشته اند، به همراه عناصر فرقه ضاله بهائیت که برای فتنه انگیزی در روز عاشورا مستقیماً به سران فرقه در اسرائیل وصل و توسط آنها هدایت می شدند در دسته جات 3 الی 4 نفره در قبل از فتنه روز عاشورا در مکان هایی مستقر و پلاکاردها و بنرهای اهانت آمیز علیه نظام و مقدسات را تهیه و به خیال باطل خود اعلام نموده بودند که باید در روزعاشورا کار نظام اسلامی یکسره شود.

عاشورا؛ اوج بی شرمی فتنه گران/خنثی شدن فتنه یزیدیان زمان در بصیرت عاشورائیان

در امتداد این جریان که پس از انتخابات شکل گرفته بود باید به روز قدس نیز اشاره کرد که برخی از کسانی که خود را منتسب به جریان امام(ره) می دانستند فعالیت هایی انجام دادند که خلاف رویه حضرت امام(ره) بود و شعار«نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» را سردادند در صورتی که معرفی آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز قدس از ابتکارات امام خمینی(ره) بود.

اما اوج بی شرمی فتنه گران در روز عاشورا خود را نشان داد که آنها واقعاً اعتقادی به اسلام و ارزش های دینی مردم و امام حسین(علیه السلام) ندارند و مشکل اساسی شان با حسین بن علی(علیه السلام) و روز عاشورا است و به همین دلیل هم بی قباحتی و بی شرمی را در روز عاشورا را به اوج خود رساندند و این تداوم جریان فتنه گری روز به روز خود را برای مردم آشکار کرد.

میرحسین موسوی در اقدامی هتاکانه تر از گذشته عاملان بی حرمتی های روز عاشورا را مردان خداجو می نامد و چهره واقعی خود را بیش از پیش نشان می دهد.

این بی حرمتی ها و کف و سوت زدن های یزید گونه فتنه گران در روز عاشورا موجب شد تا ملت ایران که همواره خود را دنباله رو خط حسینی می دانند راه خود را برای همیشه از فتنه گران جدا کنند به گونه ای که پس از واقعه تلخ عاشورای 88 جز عده ای منافق و سلطنت طلب به همراهی خارج نشینان از موسوی و سران فتنه حمایت نمی کردند.

لکه ننگی که از دامن فتنه گران پاک نشد

بر همین اساس حرمت شکنی در عاشورای 88 لکه  سیاهی است که تاریخ هیچ گاه آن را از خاطر نمی برد، اما واقعیتی که نمی توان آن را کتمان کرد این است که هیچ کس در ابتدا فکر نمی کرد گستاخی عده ای بعد از انتخابات به هتک حرمت عاشورای 88 بیانجامد و شاید باز هم عاشوراست که باید نقطه عطف و تاریخ ساز باشد.

اگر چه فتنه گران کوشیدند که از عاشورا به مثابه ابزاری برای پیش بردن مقاصد سیاسی خود استفاده کنند کما اینکه پیش از این با رای مردم، عکس امام (ره)،  روز قدس، روز دانشجو هم اینچنین کرده بودند،  اما قطعا آنچه پس از هشت ماه فتنه گری، کار فتنه پیچیده ای که خواص را هم با خود درگیر کرده بود، تمام کرد، همین عاشورای 88 بود.

در عاشورای 88 اغتشاش گران به صورت سازماندهی شده نمادهای سبز را حمل می کردند و در یک ترکیب سازماندهی شده در چند خیابان تهران دست به تجمع زدند، این جماعت شعارهای ساختارشکنانه سر می دادند و از سوی دیگر سوت و کف می زدند.

در آن سوی دنیا هم هلهله ای برپا بود؛ مریم رجوی این عاشورا را بهار تهران نامید و ریگی،  ایهود باراک وزیر جنگ اسرائیل و اوباما به نمایندگی از دشمنان ایران اسلامی به ستایش فتنه گران پرداختند، سران داخلی فتنه نیز به توجیه اقدامات غیر قابل باور حامیان خود پرداخته و به اصطلاح صورت مساله را پاک کردند، کروبی در بیانیه خود عزاداران حسینی را مشتی وحشی نامید و میرحسین موسوی نیز فتنه گرانی که حرمت سیدالشهدا و عزاداران حسینی را هتک کرده بودند، «مردان خدا جوی» عنوان کرد.

طومار 8 ماهه فتنه با حماسه مردمی 9 دی به پایان رسید

سرانجام ملت با بصیرت ایران اسلامی در 9 دی 88 و پس از واقعه تلخ روز عاشورا حماسه عظیم 9 دی را خلق کردند که به در ستی به عنوان «روز بصیرت و میثاق امت با ولایت» نامگذاری شده است؛ 9 دی یک نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی و یک بیعت جدیدی بود که بین مردم و رهبری تجدید شد؛ 9 دی یک بیعت مجدد بود که نشان داد مردم واقعاً دلشان در گرو رهبری است و پای انقلابشان تا همه جا ایستاده اند؛ مردم با مشت محکم بر دهان یاوه گویان و کسانی که سودای از بین بردن انقلاب را در سر می پروراندند، زد.

مردمی که صبورانه و با بزرگواری هشت ماه تمام اقدامات فتنه گران را تحمل کرده بودند، با شعارهایی همچون «حسین جان شرمنده ایم» در روز 9 دی سراسر تهران را لبریز از شور حسینی کردند و اینگونه بود که طومار طوفانی هشت ماهه با نقش آفرینی مردم و محاکمه خیابانی سران فتنه به پایان رسید.

مقام معظم رهبری پس از حماسه 9 دی درباره عظمت حضور مردم فرمودند که مطمئن باشید روز 9 دی در تاریخ ماند و متمایز شد و در این قضایا هم عاشورا به کمک ملت آمد.

حجت الاسلام پناهیان: فتنه 88 احقاداً، بدریة، خیبریة و حنینیة بود

حجت الاسلام علیرضا پناهیان در خصوص فتنه 88 با بیان اینکه فتنه 88 نه مشکل انتخاباتی بود و نه مشکل تقلب انتخابات، بلکه «احقاداً بدریة و خیبریة و حنینیة» بود؛ می گوید: گره هایی بود که برخی خواستند گره گشایی و عقده گشایی کنند.

آنها جریاناتی بودند که روند اصیل انقلاب اسلامی را نمی توانستند تحمل کنند و می دیدند علی رغم اینکه همه امکاناتی دارند و همه گونه سوابق در آنها موجود است از صحنه انقلاب اسلامی به واسطه اشتباهات و دیدگاه های خودشان بیرون رانده می شوند.

این بیرون رانده شدن از مسیر اصلی انقلاب را خود موجب شده بودند اما نمی توانستند تحمل کنند که در نهایت به این تعارض انتخابات کشیده شد؛ در واقع انتخابات و مشکلاتی که برای انتخابات بیان می کردند بهانه ای بود برای عقده گشایی کسانی که از انقلاب فاصله گرفته بودند و روند تکاملی انقلاب را نمی توانستند تحمل کنند.

برخی واقعاً ساده اندیشانه تصور می کنند بدون آنها انقلاب نمی تواند جلو برود و جامعه اداره شود و بدون نگاه آنها هیچ نگاه دیگری از سلامت و صلابت برخوردار نیست؛ این ها اگرچه مدعی گفت وگو بودند ولی واقعاً اهل گفت وگو نیستند؛ وقتی که باید حق و باطل روشن شود از گفت وگو طفره می رفتند.

اینها با درست کردن تعارض نسبت به کیان نظام به بهانه انتخابات می خواستند انتقام بگیرند؛ از روند طرد شدن خودشان از انقلاب، طرد شدنی که هیچ کس برای آنها جز خودشان نخواسته بود؛ اینها فکر می کنند که می توانند انقلاب را آنگونه ای که خودشان تصور می کنند تفسیر کنند ولی در واقع نه انقلاب به شکلی که آنها می پندارند قابل تفسیر است و نه مردم معطل تحلیل های آنها می مانند.

اما به راستی نباید این اقدامات برخی افراد را به فراموشی سپرد ، افرادی که در آن سال ها از هیچ اقدامی علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی کوتاهی نکردند و کار را به توهین به امام حسین(علیه السلام) رسانند.

این افراد امروزه و به راحتی قصد پاکسازی چهره های کریح و پلید خود را دارند، فراموش نکردن ماجراهای فتنه ی 88 و روز عاشورا هیچگاه به آنان این اجازه نخواهد داد که حتی کوچکترین عرض اندامی داشته باشند و بخواهند کاری انجام دهند.

منبع: فارس